Γίναμε όλοι μας Διάσημοι…

«Η φήμη και η διασημότητα δεν μετρούνται πια σε λεπτά (τα περίφημα 15 λεπτά διασημότητας που είχε εξαγγείλει τη δεκαετία του 1970 ο εικαστικός Αντι Ουόρχολ), αλλά σε κλάσματα του δευτερολέπτου.»

Αυτή η φράση δημοσιεύτηκε πριν τρία χρόνια στην εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ, συνεχίζει, θαρρώ, να ισχύει και με βρίσκει απόλυτα σύμφωνη.

Η φήμη μοιάζει να είναι το νέο χρήμα. Βέβαια, αρκετοί και αρκετές επιδιώκουν τη φήμη, με σκοπό το κέρδος. Όμως, είναι πάρα πολλά τα άτομα που τους αρκεί η ιδέα ότι έγιναν διάσημοι.

Διάσημος, κάποτε, γινόταν κάποιος που πετύχαινε κάτι, ας πούμε, δύσκολο. Έκανε ταινίες, τραγουδούσε, ζωγράφιζε, διατύπωνε θεωρίες με αντίκρισμα. Φυσικά, η ομορφιά πάντοτε ήταν μια ισχυρή κολώνα. Πολλές όμορφες και πολλοί όμορφοι έλαμψαν μες στα φώτα της δημοσιότητας, χωρίς να είναι ιδιαίτερα ταλαντούχοι σε κάτι άλλο. Ή, μάλλον, ήταν πολύ ταλαντούχοι στο να εξαργυρώσουν το μεγάλο τους προσόν και, σε δεκάδες περιπτώσεις, να εξελιχθούν σε κάποιον ή σε κάποιους τομείς ώστε να είναι και όμορφοι και άξιοι.

Τα τελευταία χρόνια στον πλανήτη γη, με μια έξαρση την τελευταία εικοσαετία, διάσημος μπορεί αν γίνει κάποιος που…

-συμμετέχει σε reality show

-τα λέει καλά στο Twitter ή τα δείχνει όμορφα στο Instagram

-νικά σε ένα τηλεπαιχνίδι

-είναι αντιδραστικός/ή χωρίς ιδιαίτερο λόγο

-είναι κόρη ή γιος διασήμου

-έχει κανάλι στο Youtube

-το θέλει πολύ

Όπως είναι φυσικό, έχουμε διάσημους και διάσημες… λογιών λογιών. Πέραν των καλλιτεχνών, έχουμε πλέον τους παρασκευαστές καφέ και cocktails, τους tattoo artists, αλλά και μερικούς εκ των πελατών τους, τους εν youtube βιντεοκαναλάρχες, τους καλλίπυγους και τις καλλίπυγες που ξέρουν να ποζάρουν σωστά και να διαλέγουν την τέλεια απόχρωση τερακότας και η λίστα είναι ατελείωτη…

Η Kim Kardashian μοιάζει ακουσίως να σήκωσε στις πλάτες της το κίνημα «πούλα τον εαυτό σου και λέγε πως αυτή ακριβώς είναι η δουλειά σου». Εν ολίγοις, άνθρωποι-προϊόντα και άνθρωποι-managers των εαυτών τους συγχρόνως γίνονται διάσημοι σε μερίδες άλλων ανθρώπων, που είτε τους ακολουθούν, είτε κάνουν ό, τι ακριβώς κι αυτοί.

Κι έχουμε και το εξής φαινόμενο: υπάρχουν, βεβαίως, οι καθολικά διάσημοι, οι πανταχόθεν αποδεκτοί τύπου Rihanna, αλλά υπάρχουν και οι διάσημοι στους κύκλους τους. Διάσημοι bloggers για την τεχνολογία, διάσημες makeup artists μεταξύ ενός μεγάλου κύκλου γυναικών, τηλεοπτικών ή μη, διάσημοι εκπρόσωποι του gay κινήματος, διάσημοι fashion instagrammers. Δεν πειράζει που τον Αποστόλη Αποστόλου, λέμε τώρα, δεν τον γνωρίζουν οι Θεσσλονικείς και τα άτομα άνω των 50 οπουδήποτε κι αν αυτά βρίσκονται: ο Αποστόλης Αποστόλου είναι, σου λέει, εκκεντρικός σκηνοθέτης, κάτοικος Εξαρχείων και κάνει κάτι πολύ ωραίες δουλειές κι έχει 4.600 φίλους στο Facebook. Σπουδαία προσωπικότητα!

«Φήμη στην εποχή μας είναι η προσωπική σύνδεση ανάμεσα στον έναν και στους λίγους», έλεγε πρόσφατα ο αμερικανός πανεπιστημιακός Ντέιβιντ Γουαϊνμπέργκερ, που διδάσκει στο Κέντρο Μπέργκμαν για το Ιnternet και την Κοινωνία, στο Χάρβαρντ. Ναι, το «ένας και πολλοί» πάει, πέταξε, στο μακρινό παρελθόν.
Ξεχάσαμε ότι το περιοδικό «Τime» το 2006 είχε βάλει στο επικό εξώφυλλό του έναν καθρέφτη, ώστε να αντικρίζει κάθε αναγνώστης το «πρόσωπο της χρονιάς»: τον εαυτό του!

Είναι θετικό το γεγονός ότι το πεδίο της επικοινωνίας και της ενημέρωσης έχει εκδημοκρατιστεί, ότι περισσότεροι άνθρωποι πλέον μπορούν, επιτέλους, να εκφραστούν κι ότι ο στίβος των τεχνών και των γραμμάτων-ευτυχώς- δε χωρεί αποκλειστικά όσους έχουν την τύχη να δεχθούν παχυλά ποσά χορηγών και συμμετοχές σε σήριαλ λόγω γνωριμιών στα πλατώ.

Όμως, όχι, δεν είμαστε όλοι και όλες εμείς στ’ αλήθεια διάσημοι, επειδή μας διαβάζουν 40 άνθρωποι ή επειδή ήρθαν στο live μας άλλοι 50. Η διασημότητα-οφείλει να- έχει ευθύνες και το άτομο που τη φέρει στ’ αλήθεια καλό θα είναι να γνωρίζει ότι ΣΤΟΠ

Για ποιον λόγο να αναφερθούμε στη λέξη ευθύνη και δη δασκαλίστικα με τη φράση «καλό θα είναι…»; Πρέπει να προσέχουμε, μήπως θίξουμε την πολιτική ορθότητα κανενός, διασήμου ή μη. Ποιον συμφέρει να διακρίνουμε μεταξύ ελευθερίας και ασυδοσίας; Οι Νέοι Καιροί καταργούν την Ασυδοσία και οι αναφερόμενοι σε αυτήν κατηγορούνται για παλιακοί και συντηρούκλες. Οπότε ΣΤΟΠ. Ας μη γνωρίζει κανείς τίποτα. Ας κάνει καθένας ό, τι θέλει. Ας είμαστε κι ας γίνουμε κι όσοι δεν είμαστε διάσημοι σε 15 δευτερόλεπτα, λεπτά ή χρόνια.

Πάντως, εγώ το κόβω το χέρι μου, αν ζούσε ο Andy Warhol θα γελούσε πολύ. Πάρα πολύ, όμως.