ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΝΙΚΗΤΗΣ ΣΕ ΕΝΑΝ ΥΠΟΤΙΘΕΜΕΝΟ ΠΟΛΕΜΟ ΜΕΤΑΞΥ ΕΛΛΑΔΑΣ - ΤΟΥΡΚΙΑΣ

Η σημερινή κρίση στη Νοτιοανατολική Μεσόγειο είναι από τις πιο επικίνδυνες που έχουν δημιουργηθεί στους κόλπους της Ατλαντικής Συμμαχίας, το λεγόμενο ΝΑΤΟ.
Τόσο σοβαρή κατάσταση είχε να αντιμετωπίσει το ΝΑΤΟ από το 1958, όταν και διαλύθηκε το Σύμφωνο της Βαγδάτης μετά την αποχώρηση του Ιράκ, εξαιτίας της ιρακινής επανάστασης του κόμματος Μπάαθ και την πτώση του βασιλιά Φαιζάλ της δυναστείας των Χασεμιτών. Αν και η κρίση δεν σταμάτησε εκεί, αλλά συνεχίστηκε και ολοκληρώθηκε με τη διάλυση του συμφώνου της Μέσης Ανατολής, το λεγόμενο СENTO, που αντικατέστησε το σύμφωνο της Βαγδάτης και έπαιζε επικουρικό ρόλο στην αποστολή του ΝΑΤΟ. Να θυμίσουμε ότι μέλη του CENTO ήταν το Ιράν, η Τουρκία, το Πακιστάν, η Μεγάλη Βρετανία και οι ΗΠΑ.
Οι κακοί χειρισμοί, οι λανθασμένες προβλέψεις και οι κακές εκτιμήσεις του Στέητ Ντιπάρτμεντ και του Πενταγώνου των ΗΠΑ ως προς τα γεγονότα στο Ιράν το 1978 είχαν ως αποτέλεσμα την πτώση του Σάχη και την εγκαθίδρυση ισλαμικού κράτους, με αποτέλεσμα την οριστική διάλυση του CENTO.
Επειδή το CENTO από την ίδρυσή του είχε στόχο τη διασφάλιση και προστασία ολόκληρης της Μέσης Ανατολής από τον Σοβιετικό «επεκτατισμό», μετά τη διάλυσή του, όλο το βάρος για την ευθύνη προστασίας της Μέσης Ανατολής μεταφέρθηκε στην Τουρκία, ως μόνης δύναμης που ταυτόχρονα υπήρξε ιδρυτικό μέλος του Συμφώνου της Βαγδάτης, αλλά και μέλος του ΝΑΤΟ.

Αυτό επέτρεψε στην Τουρκία ανά πάσα στιγμή να εκμεταλλεύεται τη μοναδικότητα της γεωγραφικής της θέσης ως θεματοφύλακας της Δύσης απέναντι στον Σοβιετικό «κίνδυνο».
Είναι χαρακτηριστικό ότι συχνά-πυκνά, ενώ η Τουρκία είναι μέλος του ΟΗΕ, καταπατά την ίδια τη χάρτα του οργανισμού, χωρίς να υπόκειται σε κυρώσεις.
Η εισβολή το 1974 στο ανεξάρτητο κράτος της Κύπρου και η παράνομη κατοχή τού 40% εδάφους της αποτελούν κλασικό παράδειγμα της ανοχής και ατιμωρησίας της Τουρκίας, όπως και σήμερα η στρατιωτική επέμβαση στα εδάφη της Συρίας συμπεριλαμβανομένων των επεμβάσεων στο Κουρδικό Ιράκ, τη Λιβύη και τελευταία τον Λίβανο. Αξίζει να σημειωθεί πως και σήμερα οι ΗΠΑ με την αντιμετώπιση της Τουρκίας κάνουν το ίδιο στρατηγικό λάθος που έκαναν στο Ιράκ το 1958, στο Ιράν το 1978, καθώς και στη Σομαλία.
Επειδή όμως η σημερινή Τουρκία του προέδρου Ερντογάν ζει τον μύθο της ανασύστασης της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας σε συνδυασμό με τον μεγαλοϊδεατισμό της, καθίσταται περισσότερο όσο ποτέ άλλοτε επικίνδυνη για την ευρύτερη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου.

Η Τουρκία θα μπορούσε κάλλιστα να υλοποιήσει όλα αυτά τα σχέδια της αναθεωρητικής και επεκτατικής πολιτικής της στη Μεσόγειο σε τμήμα της Μέσης Ανατολής (βλέπε Λίβανο) και σε τμήμα της Βόρειας Αφρικής (βλέπε Αίγυπτο, Λιβύη), αν δεν έβρισκε μπροστά της μία αντιδρούσα μεσογειακή χώρα, την Ελλάδα. Και αυτό, επειδή ο ζωτικός χώρος, κυριαρχία και κυριαρχικά δικαιώματα (χερσαία, θαλάσσια, εναέρια) της Ελλάδας θίγονται από την επεκτατική πολιτική της Τουρκίας, η οποία, κατά παράβαση και καταπατώντας κάθε έννοια του διεθνούς δικαίου με την απειλή χρήση βίας μέσω των όπλων, προσπαθεί να υλοποιήσει έναν μεγαλοϊδεατισμό του 15ου αιώνα. Η Τουρκία σήμερα, εκμεταλλευόμενη την απουσία των ΗΠΑ από την περιοχή, νομίζει ότι μπορεί να γίνει Χαλίφης στη θέση του Χαλίφη.

Όλα τα παραπάνω έχουν οδηγήσει τις δύο αυτές χώρες, Ελλάδα - Τουρκία, σε μία προ των πυλών αναπόφευκτη πολεμική σύγκρουση. Και αν προς τα έξω το πρόβλημα δείχνει να έχει δημιουργηθεί εξ αιτίας της οριοθέτησης ΑΟΖ, στην πραγματικότητα το πρόβλημα είναι πολύ σοβαρότερο και έχει να κάνει με την επικυριαρχία της Τουρκίας στη λεκάνη της Μεσογείου. Το ερώτημα λοιπόν που γεννάται δεν είναι αν αυτά τα δύο κράτη θα συγκρουστούν, αλλά πότε θα συγκρουστούν και ποιος θα βγει νικητής από μία πολεμική σύγκρουση. Θεωρητικά σε μία ένοπλη σύρραξη δεν υπάρχει νικητής και ηττημένος. Στην πράξη όμως, νικητής είναι αυτός που μετά το τέλος της σύρραξης μπορεί να επιβάλει τους δικούς του όρους. Αυτό σημαίνει ότι ο νικητής έχει κερδίσει τόσο στο στρατιωτικό πεδίο όσο και στο διπλωματικό.
Ο διακαής πόθος της Τουρκίας και του προέδρου της Ταγίπ Ερντογάν, αν και είναι η επέκταση των συνόρων της υφιστάμενης Τουρκίας, έστω και διά των όπλων, κάτι που επιχειρεί στη Συρία, στο Ιράκ και στη Λιβύη, με την Ελλάδα δεν μπορεί να το κάνει.

Ο λόγος που δεν μπορεί να μπει σε μια πολεμική αναμέτρηση με την Ελλάδα είναι πως απέναντί του βρίσκεται ένα ισχυρό και δομημένο κράτος με ισχυρές ένοπλες δυνάμεις. Αυτό που μπορεί να κάνει απέναντι σε έναν διαλυμένο Συριακό στρατό και σε κάποιους Κούρδους μαχητές, η πολιτική και στρατιωτική ηγεσία της Τουρκίας γνωρίζουν πολύ καλά ότι με την Ελλάδα είναι αδύνατον. Αν γνώριζε το αντίθετο, την πρόκληση θερμού επεισοδίου και τον πόλεμο θα τα είχε ήδη προκαλέσει.
Ας δούμε τι στρατιωτικό εξοπλισμό και στρατιωτικά πλεονεκτήματα διαθέτει η Ελλάδα έναντι της Τουρκίας, που την καθιστούν ισχυρή, αποτρεπτική δύναμη.

1ον] Η γεωγραφική της θέση έναντι της Τουρκίας

Η Ελλάδα, γεωγραφικά, αποτελείται από τρεις (3) στρατηγικούς κορμούς. Την ηπειρωτική Ελλάδα, το Αιγαίο Πέλαγος και το σύμπλεγμα των νήσων του αρχιπελάγους της. Αυτό σημαίνει ότι η Τουρκία, για να προσβάλει την ηπειρωτική Ελλάδα και τις υποδομές της, θα πρέπει να περάσει από το νησιωτικό σύμπλεγμα της χώρας και από το θαλάσσιο τμήμα, για να φτάσει στο ηπειρωτικό κομμάτι της. Ένα τέτοιο πέρασμα γίνεται με δύο τρόπους: είτε κάνοντας χρήση της αεροπορικής της δύναμης, είτε κάνοντας χρήση της ναυτικής της. Ας αναλύσουμε πρώτα το κομμάτι της αεροπορικής ισχύος. Συγκεκριμένα, μία αεροπορική ισχύς χαρακτηρίζεται από την ποσότητα των αεροπλάνων, από την ποικιλία αποστολών που μπορούν να φέρουν αυτά εις πέρας, από τα οπλικά συστήματα που μπορούν να φέρουν, από την ικανότητα των πιλότων, από το είδος της γενιάς των αεροσκαφών και από την απόσταση που αυτά θα διανύσουν μέχρι τον στόχο. Ας δούμε τώρα, με βάση αυτά τα δεδομένα και χωρίς αριθμούς, σε ποια σημεία η Ελλάδα υπερτερεί. Στην ποσότητα των μαχητικών αεροσκαφών η Τουρκία υπερτερεί με μία υποσημείωση. Η Τουρκία έχει να διαφυλάξει τριπλάσια σε έκταση σύνορα από την Ελλάδα, που σημαίνει ότι η Ελλάδα μπορεί να χρησιμοποιήσει όλο τον στόλο των μαχητικών της απέναντι στην Τουρκία, σε αντίθεση με την Τουρκία που πρέπει να διαφυλάξει τα σύνορά της από τρίτους εχθρούς. Στην ποικιλία αεροσκαφών και αποστολών η Ελλάδα υπερτερεί έναντι της Τουρκίας. Η Ελλάδα διαθέτει δύο (2) τύπους αεροσκαφών: τα αμερικανικά F16 και τα γαλλικά Μιράζ. Σε αντίθεση με την Τουρκία, που διαθέτει μόνο μαχητικά αμερικανικής κατασκευής. Εδώ να προσθέσουμε ότι τόσο τα ελληνικά όσο και τα τουρκικά αμερικανικά μαχητικά αεροσκάφη διαθέτουν συστήματα τα οποία οι Αμερικανοί έχουν τη δυνατότητα να μπλοκάρουν ή να απενεργοποιήσουν. Αυτό συμβαίνει επειδή αρκετά από αυτά τα αεροσκάφη έχουν δοθεί προκειμένου να εξυπηρετηθούν οι ανάγκες της συμμαχίας του ΝΑΤΟ, και όχι ένας ανά μεταξύ των δύο χωρών πόλεμος. Τα γαλλικά Μιράζ δεν υπόκεινται σε έναν τέτοιο περιορισμό. Όλα τα συστήματά τους μπορούν να δουλέψουν απρόσκοπτα. Ένα άλλο πλεονέκτημα που διαθέτει η Ελλάδα έναντι της Τουρκίας είναι τα οπλικά συστήματα που μπορούν να φέρουν τα πολεμικά αεροσκάφη των δύο χωρών. Ό,τι οπλικά συστήματα μπορεί να φέρει ένα τουρκικό μαχητικό F16, τα ίδια οπλικά συστήματα μπορεί να φέρει και ένα ελληνικό. Όμως η Ελληνική Πολεμική Αεροπορία με την κατοχή των γαλλικών Μιράζ έχει το πλεονέκτημα να χρησιμοποιήσει δύο οπλικά συστήματα, τα οποία δεν έχει η Τουρκία. Και αυτά δεν είναι άλλα από τον πύραυλο (SCALP) αέρος-εδάφους και από τον πύραυλο (EXOSET) αέρος-αέρος και αέρος-θαλάσσης. Με τον πύραυλο SCALP η Ελλάδα έχει τη δυνατότητα από την περιοχή του Αιγαίου να χτυπήσει και να καταστρέψει βασικές υποδομές της Τουρκίας μέχρι την ενδοχώρα της. Μετά το πραξικόπημα κατά του Ερντογάν το 2016, η τουρκική αεροπορία έχει αποδυναμωθεί σε σημαντικό βαθμό, μιας και έμπειροι πιλότοι της βρίσκονται στις φυλακές ως Γκιουλενιστές. Χαρακτηριστικό είναι ότι, σε αρκετές αποστολές Τουρκικών αεροσκαφών που πραγματοποιούν οι Τούρκοι παραβιάζοντας τον εθνικό εναέριο χώρο της Ελλάδας, οι Έλληνες πιλότοι συχνά περιγράφουν τις γκάφες και τα λάθη των Τούρκων συναδέλφων τους. Επιπλέον, η Ελληνική Πολεμική Αεροπορία υπερτερεί της τουρκικής λόγω της τελευταίας αναβάθμισης που έχει κάνει στα F16, κάτι που η Τουρκία δεν έχει πραγματοποιήσει ακόμα. Τέλος, τα τουρκικά πολεμικά αεροσκάφη σε μία σύγκρουση θα υποχρεωθούν να αντιμετωπίσουν τα κατά πολύ ανώτερα αντιαεροπορικά συστήματα που διαθέτει η Ελλάδα ρωσικής και αμερικανικής τεχνολογίας. Αξίζει να σημειωθεί πως η Ελλάδα σε συστήματα αεράμυνας είναι η τρίτη χώρα του ΝΑΤΟ, σε αντίθεση με την Τουρκία που δεν έχει τίποτα. Ακόμα και τα τελευταίας γενιάς αντιαεροπορικά συστήματα S-400 που αγόρασε πρόσφατα η Τουρκία από τη Ρωσία θα χρειαστούν για να λειτουργήσουν πάνω από πέντε μήνες χωρίς να είναι βέβαιο ότι σε μια πιθανή σύγκρουση με την Ελλάδα οι Ρώσοι θα συνεχίσουν να τροφοδοτούν την Τουρκία με βλήματα και ανταλλακτικά. Επί πλέον η Ελλάδα με την παραλαβή του τέταρτης προς πέμπτης γενιά σύγχρονου γαλλικού πολεμικού αεροσκάφους, RAFALE καθίσταται κυρίαρχη στο αέρα, αφήνοντας την Τουρκία αρκετά πίσω.

2ον] Το πλεονέκτημα του Αρχιπελάγους και του νησιωτικού συμπλέγματος

Οι αρχαίοι Έλληνες χρησιμοποιούσαν την επωδό «μέγα το της θαλάττης κράτος», όπου κράτος εννοούσαν την ισχύ μιας χώρας που κυριαρχούσε στη θάλασσα. H Πυθία στο Μαντείο των Δελφών τεκμηρίωνε αυτή την άποψη με τον χρησμό ότι οι Έλληνες θα νικήσουν τους Πέρσες κάνοντας χρήση ξύλινων τειχών, όπου ξύλινα τείχη εννοούσε τα πλοία. Δεν είναι τυχαίο ότι η ναυτοσύνη των Ελλήνων έχει την πηγή της σε 2.000 χρόνια ιστορίας. Το Ελληνικό Πολεμικό Ναυτικό, με τον εξοπλισμό που διαθέτει, καθίσταται το ισχυρότερο των Μεσογειακών χωρών και ανώτερο από αυτό της Αιγύπτου, της Τουρκίας, της Ιταλίας, του Ισραήλ και της Ισπανίας. Η Ελλάδα διαθέτει τον πλέον σύγχρονο πολεμικό στόλο του ΝΑΤΟ. Απαρτίζεται, δε, από κάθε είδους των γνωστών πολεμικών πλοίων εκτός από αεροπλανοφόρο και καταδρομικά. Τα υπερσύγχρονα τέσσερα (4) υποβρύχια τύπου STELTH γερμανικής κατασκευής που διαθέτει, το καθιστούν απρόσβλητο. Τα συγκεκριμένα υποβρύχια είναι το αντίπαλον δέος του τουρκικού ναυτικού. Είναι ένα όπλο που η Τουρκία δεν διαθέτει. Χαρακτηριστικό είναι πως στη συγκεκριμένη περίοδο κρίσης που διανύουμε στην Ανατολική Μεσόγειο, ενώ οι ελληνικές ανθυποβρυχιακές μονάδες έχουν εντοπίσει όλες τις θέσεις των τουρκικών υποβρυχίων τα έχουν αναγνωρίσει και τα έχουν εγκλωβίσει, η Τουρκία αδυνατεί παρά τις επανειλημμένες προσπάθειές της να εντοπίσει τα αντίστοιχα ελληνικά. Υπάρχει ένα ερώτημα που τίθεται, αν η Ελλάδα έστω και σαν δώρο θα ήθελε ένα αεροπλανοφόρο. Η απάντηση είναι απλή. Τα δώρα είναι ευπρόσδεκτα, αλλά τι να το κάνει το αεροπλανοφόρο όταν έχει στη διάθεσή της εκατόν είκοσι τρία (123) αβύθιστα αεροπλανοφόρα που είναι τα νησιά. Οι Έλληνες ναυτικοί, τη θαλάσσια περιοχή του Αιγαίου και την περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου τη γνωρίζουν με κλειστά μάτια. Η γεωγραφική θέση των ελληνικών νησιών παρέχει τεράστια κάλυψη στις ναυτικές δυνάμεις για να επιχειρούν με ταχύτητα, ακρίβεια και αποτελεσματικότητα. Στην πρόσφατη κρίση των Ιμίων το 1996, εξήχθησαν διάφορα συμπεράσματα από τη στρατιωτική ηγεσία της χώρας. Ένα από αυτά ήταν ότι τα πλοία του στόλου του ελληνικού ναυτικού είχαν στοχοποιήσει και κλειδώσει όλα τα τουρκικά πλοία και ήταν θέμα ωρών να τα βυθίσουν. Η επέμβαση του αμερικανικού παράγοντα στην εκτόνωση της κρίσης αποσόβησε την καταστροφή του τουρκικού στόλου. Η αντιμετώπισή του στην περιοχή του Αιγαίου και της Ανατολικής Μεσογείου είναι τόσο εύκολη, όσο και η αντιμετώπιση κάποιου που έρχεται στη γειτονιά σου να σε απειλήσει. Οι τελευταίες εξελίξεις δε, που έχουν να κάνουν με την παρουσία του γαλλικού αεροπλανοφόρου συνοδεία γαλλικών πολεμικών πλοίων στην περιοχή και η ταύτιση των γαλλικών συμφερόντων με τα ελληνικά, πιστοποιούν και επιβεβαιώνουν το ποιος είναι κυρίαρχος. Το σημαντικότερο όμως όλων είναι ότι το Ελληνικό Πολεμικό Ναυτικό διαθέτει πολύ πιο σύγχρονα και αποτελεσματικά όπλα προσβολής. Τόσο λοιπόν στην αεροπορική ισχύ όσο και στο ναυτικό δυναμικό, η Τουρκία έναντι της Ελλάδας απλά είναι ένας γίγαντας με πήλινα πόδια.

3ον] Η υψομετρική διαφορά των χερσαίων συνόρων στον Έβρο μεταξύ Ελλάδας - Τουρκίας

Για κάποιον ανεξήγητο λόγο, η φύση έχει προικίσει την Ελλάδα και στα χερσαία σύνορά της με την Τουρκία. Οι χερσαίες στρατιωτικές δυνάμεις της Τουρκίας, για να επιτεθούν στα σύνορα του Έβρου, είναι υποχρεωμένες να διασχίσουν μία πεδιάδα η οποία βρίσκεται κατά οκτώ με δώδεκα μέτρα χαμηλότερα της συνοριακής ελληνικής γραμμής και έναν ποταμό. Επιπλέον, η γραμμή άμυνας της Ελλάδας στο συγκεκριμένο σημείο, ακόμα και αν σπάσει, έχει πλάτη τον ορεινό όγκο της Ροδόπης, ενώ οι αντίστοιχες τουρκικές θα εξακολουθούν να βρίσκονται σε επίπεδη μορφολογία εδάφους. Στα παλιά τα χρόνια που οι μάχες δίνονταν σώμα με σώμα, το αριθμητικό πλεονέκτημα υπερτερούσε. Σήμερα όμως το αριθμητικό πλεονέκτημα δεν παίζει απολύτως κανέναν ρόλο. Τον πιο σημαντικό ρόλο στις χερσαίες αντιπαραθέσεις τον έχει η αποτελεσματικότητα σύγχρονου πυροβολικού και τεθωρακισμένων. Στη συγκεκριμένη τοποθεσία, το ελληνικό πυροβολικό και τα άρματα μάχης θα ενεργήσουν από συγκεκαλυμμένες θέσεις, ενώ τα τουρκικά από ορατές. Οι πυροβολαρχίες της Τουρκίας που έχουν δυνατότητες συγκεκριμένης εμβέλειας, δεν μπορούν να πλήξουν τις βασικές υποδομές των ελληνικών πόλεων, επειδή αυτές βρίσκονται μακριά από τα σύνορα, ενώ οι αντίστοιχες ελληνικές μπορούν να πλήξουν, κάλλιστα, την Αδριανούπολη και, σε συνδυασμό με τη βοήθεια της αεροπορίας, την Κωνσταντινούπολη. Η δε καταστροφή των γεφυρών της Κωνσταντινούπολης, που θα είναι ο πρώτος στόχος, θα αποκόψει την Τουρκία στα δύο. Όλα τα αναφερόμενα, τα γνωρίζουν οι Τούρκοι στρατιωτικοί επιτελείς και αυτός είναι και ο λόγος που δεν επιθυμούν μία σύγκρουση με την Ελλάδα. Τούτο επαληθεύεται από την πρόσφατη είδηση που είδε το φως της δημοσιότητας σε σύσκεψη που είχε ο πρόεδρος της Τουρκίας Ερντογάν με την ηγεσία του Υπουργείου Άμυνας της Τουρκίας, όπου ζήτησε από τους στρατηγούς του να προβούν σε μία πολεμική ενέργεια κατά της Ελλάδος, όπως το να βυθίσουν ένα πλοίο ή να ρίξουν ένα ελληνικό πολεμικό αεροσκάφος. Αίτημα που απορρίφθηκε από τους στρατηγούς εν γνώσει τους ότι αυτό θα οδηγούσε σε πόλεμο με την Αθήνα με αβέβαια αποτελέσματα.

Εν κατακλείδι, η Ελλάδα είναι ένα στρατιωτικά δομημένο κράτος, προσανατολισμένο σε ισχυρή άμυνα. Είναι ένα κράτος, θεματοφύλακας των διεθνών συμβάσεων του Διεθνούς Δικαίου, της Δημοκρατίας και της Ειρήνης. Με βάση το σκεπτικό της άμυνας, η στρατιωτική δομή της χώρας είναι από τις ισχυρότερες του ΝΑΤΟ ως προς την αντιμετώπιση οποιασδήποτε επιθετικής ενέργειας ή επιβουλής της από τρίτους.
Είναι θιασώτης του δόγματος «Όχι αν θέλεις ειρήνη προετοίμαζε πόλεμο», αλλά «Προετοίμαζε άμυνα και αποτρεπτική ισχύ αν θέλεις ειρήνη».