FREEDOM PASS: ΠΡΟΝΟΜΙΟ Ή ΕΞΑΓΟΡΑ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗΣ;

Πώς μπορεί μια κυβέρνηση να εμπνεύσει έναν ολόκληρο λαό; Με ποια χέρια θα αγκαλιάσει τη νεολαία της; Τι πρέπει να κάνει για να την εμπιστευτούν αυτοί που την ψήφισαν αλλά και εκείνοι που την απαξίωσαν στις κάλπες;

Τα ερωτήματα δεν αφορούν βεβαίως μόνο τη Ν.Δ., που έτυχε να κυβερνάει κατά τη διάρκεια του κορωνοϊού. Αφορούν και όλα τα κόμματα εντός της Βουλής, που παίρνουν αποφάσεις για τη ζωή μας. Επί πλέον, το θέμα της πανδημίας δεν έχει να κάνει με ψηφοφόρους του ενός ή του άλλου κόμματος.

Η αναγγελία του πρωθυπουργού για το περίφημο και περίεργο Freedom Pass, που έταξε στους νεολαίους 18-25 ετών με τον όρο έστω της μίας δόσης εμβολίου έφερε τον ειρωνικό γέλωτα σε όλα τα social media, ενώ παράλληλα ανέδειξε και την ανικανότητα των κυβερνώντων να πείσουν εκείνους που κινδυνεύουν λιγότερο από την πανδημία να σπεύσουν στα εμβολιαστικά κέντρα. Και είναι πολλοί εκείνοι που μίλησαν για «εξαγορά» συνειδήσεων και ψήφων, καθώς πρόκειται για μια ομάδα που θα κληθεί να ψηφίσει για πρώτη φορά στις επόμενες εκλογές.

Εάν η κυβέρνηση έχει στο μυαλό της το τελευταίο, σίγουρα δεν σκέπτεται έξυπνα, καθώς τα 150 ευρώ προς κατανάλωση από τους νεολαίους σε τουριστικά και πολιτιστικά προϊόντα είναι πολύ λίγα μπροστά σε εκείνα που τους υπέκλεψε στη διάρκεια της πανδημίας, αλλά και σε εκείνα που νομοθέτησε για το εργασιακό τους μέλλον.

Η κίνηση αυτή του κ. Μητσοτάκη αποδεικνύει την αποτυχία της κυβέρνησής του να πείσει τους πολίτες για την ανάγκη των εμβολιασμών. Αποδεικνύει και τον εμπαιγμό της, αλλά και τον πανικό της, αφού το 30% των ήδη εμβολιασμένων απέχει πολύ από τις υποσχέσεις του για τείχος ανοσίας μέχρι τον Σεπτέμβριο – με δεδομένο ότι το τείχος ανοσίας απαιτεί τουλάχιστον ένα 80% εμβολιασμένων πολιτών.

Και οι επικίνδυνες μεταλλάξεις καιροφυλακτούν, με κίνδυνο τα ήδη παρεχόμενα εμβόλια να μην μπορούν να ανταποκριθούν σε αυτές.

Μια πανδημία όμως δεν είναι θέμα κυβερνητικό. Είναι εθνικό θέμα, αφού αφορά όλους τους πολίτες ενός κράτους. Και πώς θα ευοδωθεί, όταν η κυβέρνηση κάνει τα δικά της, αδιαφορώντας για τις θέσεις της αντιπολίτευσης; Και πώς θα ευοδωθεί όταν η αντιπολίτευση στυλώνει τα πόδια της και δημοσιοποιεί δικά της δεδομένα και σχεδιασμούς;

Όταν κυβέρνηση και αντιπολίτευση ενεργούν κατά μόνας, οι ψηφοφόροι τους επίσης λειτουργούν με τον ίδιο τρόπο.

Στα εθνικά θέματα είθισται να συγκαλείται Συμβούλιο Πολιτικών Αρχηγών και να χαράσσουν κοινή γραμμή για την αντιμετώπιση του κινδύνου.

Στα εθνικά θέματα δεν χωράνε μικροκομματικές σκοπιμότητες.

Στα εθνικά θέματα συνεδριάζουν όλες οι πολιτικές δυνάμεις ενός κράτους και αποφασίζουν από κοινού για τη γραμμή που θα χαράξουν.

Στα εθνικά θέματα δεν επιτρέπονται διαφωνίες, ειρωνείες, χλευασμοί του ενός κόμματος προς το άλλο.

Στα εθνικά θέματα απαγορεύεται διά ροπάλου κάθε διαφωνία, που θα έρχεται σε αντίθεση με το κοινό καλό, το καλό της χώρας και των πολιτών της.

Και η πανδημία αυτή είναι εθνικό μέγα θέμα.

Η πανδημία αυτή έφερε μέσα σε λιγότερο από ενάμιση χρόνο σχεδόν 13.000 νεκρούς. Σε αυτό το αρνητικό ρεκόρ θα πρέπει να προσθέσουμε τους χιλιάδες ζωντανούς που φτωχοποιήθηκαν, που έχασαν τις δουλειές τους, τα μαγαζιά τους, το μεροκάματό τους. Εν ολίγοις, τα αποτελέσματα νεκρών και ζωντανών δείχνουν με γυμνά δάχτυλα την αποτυχία της αρχής του ενός ανδρός, την αποτυχία ενός επιτελικού κράτους που νομοθετεί ό,τι γουστάρει χωρίς να λαμβάνει υπ’ όψιν του οποιαδήποτε αντίθετη φωνή, μα το κυριότερο δείχνουν το σκληρό πρόσωπο της αντιδημοκρατικότητας που εμπεριέχει η εντολή «διαίρει και βασίλευε».

«Η ισχύς εν τη ενώσει», έλεγε ο πιο αγαπημένος άσχημος, ο Αίσωπος. Αλλά και ο Δημόκριτος σχεδόν τρεις αιώνες μετά δίδασκε κάτι αντίστοιχο: «Από ομονοίης τα μεγάλα έργα».

Η δύναμη και το κύρος των πολιτικών δυνάμεων μιας χώρας κρύβεται στην ομόνοια, στην κοινή γραμμή όταν πρόκειται για μεγάλα ζητήματα που δεν αφορούν την εκλογική τους πελατεία, αλλά έναν ολόκληρο λαό. Το να μας κουνάει το δάχτυλο η κυβέρνηση για το επερχόμενο κύμα και να ρίχνει τις ευθύνες σε αυτόν τον καταπονημένο από τα μνημόνια και την πανδημία λαό είναι το λιγότερο ανέντιμο. Το να ωρύεται η αντιπολίτευση για τα κακώς κείμενα της κυβέρνησης είναι επίσης το λιγότερο ανέντιμο.

Το έντιμο και το ηθικό θα ήταν να κατέβουν μαζί, ενωμένοι στον κόσμο και να πάρουν από κοινού μέτρα για να αντιμετωπίσουν με σοβαρότητα αυτόν τον βιολογικό πόλεμο που ζούμε, με νεκρούς και ζωντανούς-νεκρούς πολίτες.

Τα άλλα όλα είναι μυθεύματα με την ίδια ρίζα: κινήσεις εκ του πονηρού, με μόνο στόχο του καθενός την εξαγορά ψηφοφόρων για πάρτη του και μόνο…