Η ΑΠΟΔΟΧΗ ΣΑΝ ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΗ ΤΗΣ ΕΥΤΥΧΙΑΣ
Η αποδοχή είναι το πρώτο βήμα για την αλλαγή που θα μας οδηγήσει σε φωτεινούς δρόμους
Μία από τις διαφορές μεταξύ των δύο φύλων είναι ότι η θηλυκή φύση αξιοποιεί την επικοινωνία, ενώ η αρσενική επικεντρώνεται στην επίλυση και όχι στην ανάλυση των προβλημάτων. Δεν αισθάνεται την ανάγκη να εκφράζεται με λέξεις.
Αξίζει τον κόπο να δείτε στο youtube το video με τίτλο «it’s not about the nail», που δείχνει με λίγο χιουμοριστικό τρόπο το πόσο διαφορετικά σκεφτόμαστε και αντιδρούμε οι γυναίκες και οι άντρες.
Η γυναίκα προσπαθεί να εξηγήσει στο σύντροφό της ότι αισθάνεται μία πίεση, που της είναι πολύ δύσκολο να την αντέξει, πονάει, φοβάται ότι αυτό δεν θα σταματήσει ποτέ και είναι αναστατωμένη. Εκείνος την κοιτά λίγο απορημένος και της επισημαίνει ότι… έχει ένα καρφί, καρφωμένο στο μέτωπό της, που πρέπει να το βγάλει για να μην πονάει! Του απαντά θυμωμένη: «Το θέμα μας δεν είναι το καρφί! Σταμάτα να προσπαθείς να μου δώσεις λύση. Πάντα αυτό κάνεις. Δεν έχω ανάγκη αυτό. Το μόνο που χρειάζομαι, είναι να με ακούσεις». Ο άντρας το δέχεται, αν και του φαίνεται παράλογο (το ύφος του τα λέει όλα), πραγματικά την ακούει και αυτή, αφού έχει μιλήσει για το πώς νιώθει, αισθάνεται καλύτερα, γιατί την καταλαβαίνει. Τον ευχαριστεί, σκύβει να τον φιλήσει και… όπως πλησιάζει και ακουμπάει το μέτωπό της στο δικό του, το καρφί μπαίνει πιο βαθιά και, βέβαια, την πονάει. Τώρα γίνεται βιωματικό το γεγονός ότι το καρφί τής προξενεί τον πόνο! Αυτό προσπαθούσε και εκείνος να της πει!
Τι πρέπει, λοιπόν, να κάνουμε, για να μπορέσουμε να επικοινωνήσουμε μεταξύ μας; Πρώτον, να κατανοήσουμε τις διαφορές μας, που ξεκινούν από τη φυσιολογία του εγκεφάλου μας. Όντως, οι άντρες δεν θέλουν να αναλύουν τα πράγματα. Προτιμούν τη δράση και τις πρακτικές λύσεις. Λειτουργούν με τη λογική. Δυσκολεύονται με τις λέξεις, δυσκολεύονται να αναγνωρίσουν και να έρθουν σε επαφή με τα συναισθήματά τους, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι είναι αναίσθητοι. Είναι απλώς διαφορετικοί. Ο καθένας μας έχει τα χαρίσματα του φύλου του. Εάν ήμασταν ίδιοι, ίσως να μην ήταν και τόσο όμορφο το «παιχνίδι» μεταξύ μας.
Δεύτερον, να έχουμε ενσυναίσθηση, δηλαδή να εκπαιδευτούμε στο να καταλαβαίνουμε ο ένας τις ανάγκες, τα συναισθήματα και τη θέση του άλλου, χωρίς απαραίτητα να ταυτιζόμαστε με αυτά και χωρίς να είμαστε αρνητικοί και επικριτικοί. Να μην προβάλλουμε εκ των προτέρων στο σύντροφο ή τη σύντροφό μας κίνητρα που πιθανόν να μην έχει. Για παράδειγμα: το να θέλει ο άντρας να δώσει λύση στο πρόβλημα, αντί να μας ακούσει, δεν σημαίνει ότι αδιαφορεί. Αυτός είναι ο τρόπος του να μας δείξει την αγάπη του. Από την άλλη πλευρά, οι άντρες ας προσπαθήσουν, να συναισθανθούν ότι οι γυναίκες αυτό που κυρίως θέλουμε, είναι να μας καταλαβαίνουν και να μας λένε πόσο μας αγαπάνε.
Τρίτον, να μην προσεγγίζουμε ο ένας τον άλλον με ανταγωνιστική διάθεση. Δεν χρειάζεται να έχει κανείς το πάνω χέρι. Χρειάζεται να έχουμε πρώτα απ’ όλα μια υγιή και ολοκληρωμένη σχέση με τον εαυτό μας και να αλληλοσυμπληρωνόμαστε με το σύντροφό μας. Να έχουμε σχέση αλληλοσυμπαράστασης, όχι ανταγωνισμού ή αλληλοεξάρτησης.
Κι εμείς, κυρίες μου, θα πρέπει να μάθουμε να λέμε ευθέως αυτό που θέλουμε, γιατί οι άντρες αδυνατούν να καταλάβουν τον τρόπο με τον οποίο σκεφτόμαστε (είναι όντως πολύπλοκος). Δεν έχουν μαντικές ικανότητες! Καλό θα ήταν να σκεφτούμε ότι κι εκείνοι χρειάζονται κατανόηση, έχουν ανάγκη να τους επιβραβεύουμε για όσα κάνουν, δεν αντέχουν την γκρίνια και δεν μπορούν να κατανοήσουν ότι …μετά από δύο ώρες κουβέντα στο κινητό με την κολλητή μας, της λέμε: «άντε, σε αφήνω τώρα και θα τα πούμε σε λίγο …αναλυτικά από κοντά»!
Καλή μας επιτυχία!