Εθνική ντροπή…

Η «χριστουγεννιάτικη ατμόσφαιρα», που πριν από λίγες ημέρες θύμιζε η Ελλάδα, ίσως σημαίνει ότι ο Δίας και οι συνεργάτες του προειδοποιούν με κάθε τρόπο και μέσο για τα παράλογα που σαρώνουν την κοινωνία των κατοίκων της χώρας…
Μια κοπέλα αυτοκτονεί στα 42 της χρόνια, γιατί ήταν απλήρωτη επί 15 μήνες...
Έναν τουρίστα Αυστραλό τον «σπάζουν στο ξύλο», γιατί τόλμησε να θέλει να ψωνίσει από μαγαζί τής Ερμού κυριακάτικα…
Καρανίκας Vs Σαββόπουλος με ανταλλαγή μπουγαδόνερων…
40%-50% περισσότερο από πέρυσι θα φορολογηθούμε την επόμενη χρονιά. (Αλήθεια, θέλω να βγουν δέκα που να δηλώσουν ότι μπορούν να πληρώσουν την εφορία και τ’ ασφαλιστικά ταμεία, και εγώ υπόσχομαι ότι θα κατέβω την Βασιλίσσης Σοφίας από Χίλτον μέχρι Βουλή στα τέσσερα, όπως μπουσουλάνε στην ανηφόρα για την Παναγιά της Τήνου οι προσκυνήτριες.)
«Με τιμές εθνικού ήρωα υποδέχθηκε η Σκιάθος τον Ντάνο»...
Δεν ξέρω τι να θυμηθώ τι να ξεχάσω από το σφυροκόπημα των παράλογων πια που συμβαίνουν σε μια χώρα που τον Ιούλιο αποζητάει το χιόνι!!!
Δεν ξέρω ποιος είναι ο survivor του survivor και αν θα έπρεπε να μας υποδεχθούμε όσους επιμένουμε ελληνικά. Φυσικά, από την στιγμή που δεν υπάρχει κάμερα στο σπίτι του μέσου Έλληνα - εξαθλιωμένου, δεν υπάρχει και η αναμονή χειροκροτήματος.

Στο θέμα Σκιάθος…
Δεν ξέρω για ποιους να λυπηθώ περισσότερο. Για τον Παπαδιαμάντη, που ανάθεμα και αν ελάχιστοι από τους οπαδούς του παίκτη του «Survivor» έχουν διαβάσει τους «Εμπόρους των Εθνών», να λυπηθώ για τον Ντάνο που μοιάζει σε αδυναμία να διαχειριστεί την δημοσιότητα, όταν πριν ακόμη πάρει τα λεφτά προσλαμβάνει βοηθούς, ή να χαρώ εξαιτίας –γιατί εξαιτίας– του Ντάνου γνωρίσουν κάποιοι τον Παπαδιαμάντη;
Ξέρω ότι στην Ελλάδα ποτέ κανείς δεν συναντήθηκε με την έννοια του «μέτρου» ή –άντε για να μην είμαι αφοριστική– το μεγαλύτερο ποσοστό. Τρεις μέρες το θαύμα, τρεις το παραθαύμα. Θα μου πεις ότι σε πείραξε, «κούκλα μου», η υποδοχή του Ντάνου, που ανάθεμα και αν το χειρότερο που μας έχει συμβεί είναι η υπερβολή στην εκδήλωση συναισθήματος, την περίοδο που η κατάθλιψη έχει καθηλώσει εκατομμύρια Έλληνες;
Είναι αθροιστικό το θέμα, και αυτό είναι που με κάνει να ντρέπομαι. Η άγνοια, η ημιμάθεια και η απόλυτη έλλειψη κρίσης για το τι είναι σημαντικό.
Ντρέπομαι που μπροστά σε χιλιάδες κόσμου που έχουν μαζευτεί στο Καλλιμάρμαρο ένας άντρας σπάει στον ξύλο την γυναίκα του, με τους υπόλοιπους απλώς να… κοιτάζουν. Ντρέπομαι για εκείνους που κάποτε αγκαλιάστηκαν, φιλήθηκαν, έκαναν έρωτα και ξεφτίλισαν την ζωή τους δημόσια. Όχι, δεν ήταν η πρώτη φορά. Έχουν ξαναγίνει αυτά. Στο δικό τους σπιτικό, στην γειτονιά μου, στον «δεύτερο πάνω από του γιατρού», μπουνιές στο πρόσωπο μιας γυναίκας και χαστούκια, για ποιο λόγο; Δεν με αφορά. Με αφορά ο ξεπεσμός που εξάτμισε τον λόγο της συναυλίας και έγινε «πρώτο θέμα» ο «Νταής και η γυναίκα του»!!!
Ντρέπομαι γιατί ήρθα στο Los Angeles και, όσες φορές πήγα στα θηριώδη σούπερ μάρκετ, έψαχνα λάδι, ξηρούς καρπούς, αποξηραμένα φρούτα, σύκα, δαμάσκηνα, τυριά, και ΔΕΝ ΕΙΔΑ ΤΙΠΟΤΑ, ΤΙΠΟΤΑ, ΤΙΠΟΤΑ ελληνικό. Τούρκικα σύκα, τούρκικα δαμάσκηνα, τούρκικα παξιμάδια, τούρκικα λάδια. Τυριά από παντού, αλλά από Ελλάδα τίποτα! Τα πήρα από το καλάθι μου και τα ξανάβαλα στα ράφια. Έτσι, για να νιώσω ότι υπερασπίζομαι τα ξέφτια που έμειναν να μου θυμίζουν ότι είμαι Ελληνίδα. Να ρωτήσω το γιατί δεν έχουμε καταφέρει να πλημμυρίσουμε τον κόσμο με τα σπάνια αγαθά μας; Η απάντηση θα μου έρθει από ποιους και πότε;
Στην «ουρά» όλων αυτών, η φωτογραφία του ζεύγους Ζυγούλη - Ρουβά δίπλα στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, μετά απ’ όλα τα σχόλια που έγιναν –και καθόλου άδικα–, επαναφέρει ότι μέσα στον κουρνιαχτό τού ποιος είναι τι, ποιος κάνει τι, ποιος αποθεώνεται και γιατί, οι συμβολισμοί θα έχουν πάντα την σημασία τους. Αποσπασματικά το καθένα θα μπορούσε να «γραφτεί στα ψιλά». Όλα μαζί όμως δείχνουν ότι είμαστε απολύτως υπεύθυνοι για το πώς φτάσαμε να γίνουμε οι ζητιάνοι του κόσμου.