ΕΠΕΤΕΙΑΚΟ

Σαν σήμερα πριν από έναν χρόνο, ο υπουργός Υγείας, Βασίλης Κικίλιας, τουίταρε: «To πρώτο κρούσμα του νέου κορωνοϊού στη χώρα μας επιβεβαιώθηκε. Ήταν κάτι που περιμέναμε. Είμαστε απόλυτα προετοιμασμένοι. Δεν υπάρχει κανένας λόγος πανικού».

Περίπου έναν μήνα νωρίτερα, στις 31 Ιανουαρίου 2020, ο πρόεδρος του ΕΟΔΥ, Παναγιώτης Αρκουμανέας, μετά την ολοκλήρωση της συνάντησης με τον πρωθυπουργό, δήλωνε έξω από το Μέγαρο Μαξίμου ότι ο κορωνοϊός «είναι σαν μια βαριά γρίπη με χαμηλή μεταδοτικότητα και μέτρια θνητότητα», άρα «και να έρθει κάποια στιγμή στη χώρα μας δεν χρειάζεται να υπάρχει κάποια ανησυχία».

Τον πρώτο καιρό, οι δημοσιογράφοι ασχολούμασταν με το αν θα τον λέμε κορωναϊό ή κορωνοϊό και αν θα τον γράφουμε τελικά με ο ή ω. Διαφεύγει της μνήμης μου αν τη λύση έδωσε ο κ. Μπαμπινιώτης, αλλά, τέλος πάντων, κορωνοϊό τον λέμε.

Η περίπτωση του Μπέργκαμο, οι εικόνες από τα γηροκομεία στην Ισπανία, οι εκατόμβες νεκρών μάς ταρακούνησαν και από το γλωσσολογικό πήγαμε στην ουσία. Η ουσία είναι ότι ο κορωνοϊός έχει στερήσει τη ζωή σε 6.500 συμπολίτες μας. Μας τάισαν τόνους «ατομικής ευθύνης», μείναμε σπίτι πέρυσι, περιμέναμε να ενισχυθεί το Εθνικό Σύστημα Υγείας (ΕΣΥ), κάναμε τηλεργασία, τηλεεκπαίδευση, μάθαμε να στέλνουμε 6 και 2 στο 13033. Μάθαμε και ότι η χώρα έχει αναβαθμιστεί ψηφιακά, αλλά μάλλον είμαστε από τους άτυχους που στην περιοχή μας δεν έχει φτάσει η αναβάθμιση. Πατάμε refresh. Μπας και…

Έναν χρόνο μετά, βρισκόμαστε σε ένα αέναο lockdown και ξανά –σαν να ζούμε τη μέρα της μαρμότας– «οι επόμενες δύο εβδομάδες θα είναι κρίσιμες». Οικογένειες και ζωές καταστρέφονται. Τα ζάναξ καταπίνονται σαν καραμέλες. Το δείχνουν κι αυτό τα λύματα. Το Σκόιλ Ελικίκου και το Μέτζη του Νεούκτη είναι μακρινή ανάμνηση. Όπως μακρινή ανάμνηση είναι το ηλιοβασίλεμα της Σαντορίνης και το «Greek summer is a state of mind». Πια δεν χειροκροτούμε τους γιατρούς στα μπαλκόνια. Αντίθετα, όταν διαμαρτύρονται τους στέλνουμε τα ΜΑΤ. Μετά από πίεση, τους πληρώσαμε τις υπερωρίες όμως. Υποτίθεται έγιναν προσλήψεις επικουρικού προσωπικού, που θα γίνει μόνιμο, και υπερδιπλασιάστηκαν οι ΜΕΘ. Μην τα θέλουμε κι όλα δικά μας… Βέβαια, με τρόπο δημιουργικό και με βαφτίσια, ΜΕΘ δεν γίνονται, ούτε οι αναπνευστήρες στα κρεβάτια, ούτε η μετατροπή των χειρουργείων κάνει τις ΜΕΘ. Στην Αττική η πληρότητα είναι και πάλι στο 90 και κάτι τοις εκατό. Ακόμη και με αυτήν τη δημιουργική αριθμητική, η μεγαλύτερη περιφέρεια της χώρας και υγειονομική μητρόπολη διαθέτει μόλις 244 «ΜΕΘ».

Τα νοσοκομεία της Αττικής δεν μπορούν να απορροφήσουν νέες εισαγωγές, βλέπουμε ράντζα σε διαδρόμους, δεκάδες κρούσματα εμφανίζονται σε κλειστές δομές, αλλά ευτυχώς στην Ευρώπη κηρύττουμε υπέρ του πιστοποιητικού εμβολιασμού. Είμαστε όμως κι εμείς απρόσεχτοι. Το είπε κι ο πρωθυπουργός στο υπουργικό συμβούλιο. Βέβαια, εμείς δεν πήγαμε για το 6 στην Πάρνηθα, ούτε φάγαμε με φίλους σε βεράντες. Από την άλλη, εμείς δεν είμαστε και εμβολιασμένοι.

Το φθινόπωρο είχαμε 190 κρούσματα σε χώρο εργασίας στη Βόρεια Ελλάδα, αλλά μόλις πριν από λίγες εβδομάδες δικαιολογήθηκαν τα δύο τεστ τον μήνα για τους εργαζόμενους. Ακόμη σε λεωφορεία και μετρό γίνεται χαμός, αλλά ευτυχώς τα Σαββατοκύριακα κλεινόμαστε μέσα από τις 18:00 και επιδεικνύουμε ατομική ευθύνη.

Το πρώτο lockdown παρουσιάστηκε ως επιτυχία. Δυστυχώς, το αιώνιο δεύτερο είναι και φάρσα και τραγωδία μαζί, για να παραφράσουμε τον θείο Κάρολο Μαρξ. Με τις υγείες μας!