Ένα κείμενο σε «άσπρο – μαύρο»

Ας ξεκινήσω με παράδειγμα:

Δυο γυναίκες συζητάνε κοιτάζοντας τον καθρέφτη. Η μία είναι λευκή και η άλλη μαύρη.

Η μαύρη γυναίκα απάντησε :«Δεν είμαι τόσο σίγουρη. Επίτρεψέ μου να σου κάνω μια ερώτηση: Όταν ξυπνάς το πρωί και κοιτάς στον καθρέφτη, τι βλέπεις;»

Η λευκή απάντησε: «Βλέπω μια γυναίκα.» Τότε η μαύρη είπε: «Βλέπεις, αυτό είναι το πρόβλημα για μένα. Γιατί όταν ξυπνάω το πρωί και κοιτάζω στον καθρέφτη, εγώ βλέπω μια μαύρη γυναίκα. Για μένα, η φυλή είναι ορατή. Αλλά για σένα, η φυλή είναι αόρατη. Δεν την βλέπεις. Έτσι λειτουργεί το προνόμιο. Είναι αόρατο σε όσους το έχουν.»

Το προνόμιο είναι αόρατο σε όσους το έχουν! Τεράστια αλήθεια, έτσι;

Με αφορμή το χρώμα του δέρματος μπορεί να ξεκινήσουμε μια ολόκληρη κουβέντα για το αν και πόσο τελικά καταφέραμε να διεκδικήσουμε μερικές απο τις αρχές της εξέγεγερης του Μαΐου του ’68 στη Γαλλία.(Ισότητα, σεξουαλική απελευθέρωση και αναβαθισμένες εργασιακές συνθήκες για το καλό του εργαζόμενου.)

Οι άνδρες σήμερα, όταν έρχεται ή συζήτηση στην ισότητα των φύλων, μπορεί δημοσίως να εκφράζουν ότι είναι «σωστό, δίκαιο και ηθικό», αλλά… αλλά υπάρχει και μια άλλη – μεγάλη – πλειοψηφία του ανδρικού πληθυσμού που αντιστέκεται στην ισότητα των φύλων, καθώς αντιμετωπίζουν τα «προνόμια» των γυναικών ως δεδομένα που τους πολλαπλασιάζουν τα προβλήματα στην διαχείριση της οικογενειακής ζωής.

Αλήθεια, η περίφημη «ισότητα των φύλων» ποιους ευνοεί;

Πριν αναφερθούμε στα άτομα να επισημάνουμε ότι η παραγωγή των χωρών ευνοείται από την προσφορά εργατικών και όχι μόνο «χεριών» αλλά και «μυαλών», καθώς η θηλυκή δύναμη έχει αποδείξει ότι μπορεί να διαχειρίζεται εξαιρετικά θέσεις επιτελικές σε κάθε τομέα της επιστήμης και της δημόσιας ζωής. Οι κυβερνήσεις πάλι των χωρών που υποστηρίζουν την ισότητα στην εργασία των δύο φύλλων, σύμφωνα με μελέτες, μοιάζει να εκλέγονται από περισσότερο ευτυχισμένους ανθρώπους.

(Με κάθε επιφύλαξη φυσικά χρησιμοποιώ τον όρο «ευτυχία», καθώς στις χώρες της αναπτυγμένης Δύσης, η ευτυχία ταυτίζεται με την κατοχή και διαχείριση υλικών αγαθών, κάτι που για μένα τυράννισε τον άνθρωπο και τον εγκλώβισε περισσότερο σε συνθήκες υποδούλωσης με το προκάλυμα της υλικής ευμάρειας.)

Από την ίδια αντιμετώπιση γυναικών και αντρών στις επιχειρήσεις, έρευνες έδειξαν αδιαμφισβήτητα ότι οι εταιρείες που δεν κάνουν διάκριση στα φύλα έχουν τα υψηλότερα ποσοστά παραγωγικότητας και τους πιο ευχαριστημένους εργαζόμενους.

Για να δούμε όμως πως βιώνουν οι άντρες την περίφημη ισότητα στην καθημερινή ζωή. Είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον ότι τα τελευταία χρόνια, σε πολλές χώρες, όλο και περισσότεροι νέοι άνδρες παραμένουν στο σπίτι και ασχολούνται με το μεγάλωμα των παιδιών, το μαγείρεμα και το νοικοκυριό, περιμένοντας την σύντροφο να γυρίσει απο την δουλειά. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα την καλλιέργεια πολύ πιο ποιοτικών σχέσεων αντρών – γονιών και παιδιών, ενώ οι ίδιοι άντρες παροτρύνουν την γυναίκα τους να διεκδικήσει την καριέρα της.

Αποδεικνύεται, λοιπόν, ότι όσο μεγαλύτερη η ισότητα στις σχέσεις, τόσο πιο ευτυχισμένοι και οι δύο «εταίροι» και τόσο πιο ήρεμη η οικογενειακή ζωή, καθώς τα δεδομένα που κατατίθενται από ψυχολόγους και κοινωνιολόγους έρχονται να υποστηρίξουν ότι ισότιμη σχέση μοιράζει μεγαλύτερη ευχαρίστηση στους εμπλεκόμενους.

Η ισότητα των φύλων, όπου υιοθετείται, είναι μία «win-win» κατάσταση που διαλύει την νοσηρότητα που χαρακτήριζε τις σχέσεις τις προηγούμενες δεκαετίες.

Όταν το ζευγάρι μοιράζεται τις δουλειές του σπιτιού και τη φροντίδα των παιδιών, ελαχιστοποιούνται οι πιθανότητες να δούμε ένα παιδί να πηγαίνει σε ψυχίατρο. Είναι λιγότερο πιθανό ν’ αντιμετωπίσει κρίσεις πανικού και άγχους, είναι λιγότερο πιθανό ν’ αναπτύξει ανασφάλειες που θα δημιουργήσουν τις αιτίες «λάθους επιλογής συντρόφου» στην δική του ενήλικη ζωή.

Αποτέλεσμα: Μια σχέση υγιής ανάμεσα σε γονείς δημιοουργεί υγιέστερα και χαρούμενα παιδιά. Οι άνδρες που χωρίς ενοχές μπορούν ισόποσα να μοιράζονται τον ελεύθερο χρόνο τους φροντίζοντας τον εαυτό τους το ίδιο όπως και οι γυναίκες τους, είναι πολύ πιο χαρούμενοι στο σπιτικό τους, ενώ οι γυναίκες τους κινδυνεύουν λιγότερο να πάθουν κατάθλιψη. Μια γυναίκα που δεν είναι καταθλιπτική, φροντίζει το σώμα της, φροντίζει την διατροφή της, φροντίζει ν’ αρέσει στον εαυτό της πρώτα και μετά στα παιδιά της και σ’ εκείνον. Μια καταθλιπτική γυναίκα με τα κλασσικά χαρακτηριστικά κατάθλιψης που παραμένει άλουστη, απεριποίητη, που ανοίγει το ψυγείο τα βράδια και τρώει για να κοροϊδέψει τον εαυτό της, αντανακλά σ’ εναν άντρα που θα καπνίζει περισσότερο, θα πίνει πιθανόν και θα βρίσκει διέξοδο με εξαρτήσεις που τον κάνουν ν’ αποφεύγει ν’ αντιμετωπίσει το πρόβλημα στη βάση του.

Και στην τελική όταν το ζευγάρι μοιράζεται τις δουλειές του σπιτιού και τη φροντίδα των παιδιών, έχει χρόνο και διάθεση για περισσότερο σεξ.

Συμπερασματικά, η ισότητα των φύλων είναι προς το συμφέρον των χωρών, των επιχειρήσεων, των παιδιών και των ανδρών.

Νεοϋορκέζος αρθρογράφος έγραψε κάτι εύστοχο: «Ο φεμινισμός θα επιτρέψει για πρώτη φορά στους άνδρες να είναι ελεύθεροι.»

Ο αρθρογράφος μπορεί να το έγραψε· τώρα κατα πόσο αυτό φανερώνει μια πραγματική εικόνα και όχι μια εικονική πραγματικότητα, δεν μένει παρά να ρίξετε μια ματιά γύρω σας για να διαπιστώσετε το τι στ’ αλήθεια συμβαίνει…