Δες τη φωτεινή πλευρά της ζωής

Μπορεί ο παρατηρητής να επηρεάσει το αντικείμενο της παρατήρησής του; Ναι, μας λέει σήμερα η επιστήμη. Η κβαντική φυσική έχει αποδείξει πως ό,τι παρατηρούμε, ό,τι νιώθουμε και ό,τι σκεφτόμαστε έχει άμεση επίδραση γύρω μας, στους άλλους ανθρώπους, στο σώμα μας, στις συνθήκες της ζωής μας. Όλα καθρεφτίζουν τον τρόπο σκέψης μας, που απορρέει από τις πεποιθήσεις μας.

Πώς συμβαίνει αυτό; Πρώτον, οι σκέψεις μας δημιουργούν το βίωμά μας, αφού αυτό που βιώνουμε δεν είναι ένα αντικειμενικό εξωτερικό γεγονός, αλλά εκείνο, που ορίζεται από όσα πιστεύουμε, όπως έχουμε προγραμματιστεί από τα παιδικά μας χρόνια. Δεύτερον, ο νους μας είναι ένα δημιουργικό όργανο, που όχι μόνο ερμηνεύει αλλά και έλκει τις εξωτερικές καταστάσεις. Εάν, για παράδειγμα, επιλέγουμε να βλέπουμε παντού το λάθος, την αδικία και τον κίνδυνο, συμμετέχουμε στην έλξη και την ενδυνάμωσή τους, όχι μόνο σε προσωπικό, αλλά και σε συλλογικό επίπεδο. Εάν επιλέγουμε να βλέπουμε πίσω από αυτό που αντιλαμβάνονται τα μάτια μας με την περιορισμένη αντίληψη των αισθήσεών μας, θα διακρίνουμε το φως πίσω από τη σκιά. Εστιάζοντας, για παράδειγμα, πίσω από την αρνητική συμπεριφορά ενός ανθρώπου, στο φως μέσα του, αποδεχόμενοι ότι αντιδρά έτσι λόγω της άγνοιας της πραγματικής του φύσης, θα ενδυναμώσουμε την καλή του πλευρά. Κάνοντας το αντίθετο, ενισχύουμε την αρνητικότητά του.
Με άλλα λόγια, εάν θέλουμε μια διαφορετική πραγματικότητα, θα την υλοποιήσουμε, ως δημιουργοί που είμαστε, αλλάζοντας τον τρόπο που σκεφτόμαστε. Τα εργαλεία, με τα οποία δημιουργούμε, είναι οι πεποιθήσεις μας, τα συναισθήματά μας, οι λέξεις, οι αντιδράσεις μας. Επιλέγοντας να βλέπουμε το ποτήρι μισογεμάτο και όχι μισοάδειο, επιλέγοντας την αισιοδοξία αντί για την απαισιοδοξία, το θετικό αντί για το αρνητικό, την καλοσύνη αντί για την κακία, τη συγχώρεση αντί για την εκδίκηση, την αγάπη αντί για το φόβο, μπορούμε να βιώσουμε μια διαφορετική πραγματικότητα.

Ας δούμε τώρα ποιες είναι οι περιοριστικές πεποιθήσεις, που μας εμποδίζουν να βλέπουμε τη θετική πλευρά της ζωής.

1. Είμαστε ξεχωριστοί και έχουμε ανεξάρτητη μοίρα. Μη βιώνοντας ενότητα, δεν αισθανόμαστε ασφάλεια, αφού πιστεύουμε ότι κινδυνεύουμε. Θεωρούμε ότι η ζωή είναι δύσκολη και προκειμένου να επιβιώσουμε, κάνουμε εκπτώσεις στις ηθικές μας αξίες, για να προστατέψουμε τον εαυτό μας.
2. Κάποιος άλλος είναι υπεύθυνος για την πραγματικότητά μας. Έτσι αισθανόμαστε θύματα άλλων δυνάμεων. Πιστεύουμε ότι τα πράγματα συμβαίνουν ερήμην μας με άδικο τρόπο, γιατί είμαστε άτυχοι. Είναι όμως δυνατόν να ζούμε σε ένα σύμπαν αδικίας; Πίσω από κάθε γεγονός στη ζωή μας, υπάρχει το ανώτερο καλό, αυτό που εξυπηρετεί την εξέλιξη της ψυχής. Έχουμε την ελεύθερη βούληση να το αξιοποιήσουμε, βλέποντας πίσω από κάθε πρόβλημα μία ευκαιρία, αντί να βλέπουμε πίσω από κάθε ευκαιρία ένα πρόβλημα.
3. Είμαστε υπεύθυνοι για την πραγματικότητα των άλλων. Ισχύει το ίδιο που αναφέραμε και προηγουμένως. Παίρνοντας την ευθύνη για τη δική μας πραγματικότητα, επιτρέπουμε και στους άλλους να κάνουν το ίδιο. Στηρίζουμε, βοηθάμε, συμπαραστεκόμαστε, αλλά δεν φταίμε εμείς, εάν εκείνοι δεν είναι καλά και δεν αισθανόμαστε σωτήρες, εάν είναι καλά.
4. Ο Θεός αγαπάει με προϋποθέσεις. Τιμωρεί. Είναι δυνατόν να ισχύει αυτό; Να έχει περιορισμένα αποθέματα αγάπης ο Θεός; Να αγαπάει επιλεκτικά; Υπάρχει τιμωρία ή υπάρχει η φυσική συνέπεια των πράξεων και των επιλογών μας, σύμφωνα με το συμπαντικό νόμο της αιτίας και του αποτελέσματος;
5. Είμαστε μόνο το σώμα και ο νους μας, άρα κινδυνεύουμε. Εάν συντονιστούμε με τις πνευματικές αλήθειες, καταλαβαίνουμε ότι μπορεί στο υλικό πεδίο να μην υπάρχει απόλυτη ασφάλεια, αλλά σε πνευματικό επίπεδο υπήρχαμε πριν και θα υπάρχουμε και μετά από αυτό το σώμα. Θα μεταφέρω εδώ τα λόγια του Robert Elias Najemy, που λέει: «Το σώμα και ο νους μας είναι μόνο ένα πολύ μικρό μέρος της ύπαρξής μας. Το υπόλοιπο δεν μπορεί να το συλλάβει ο συνειδητός νους. Φανταστείτε μια ακτίνα φωτός, που προεκτείνεται απεριόριστα προς το παρελθόν και προς το μέλλον. Πάνω της βρίσκεται μια κουκίδα. Αυτή η κουκίδα είναι το σώμα μας και η τωρινή μας ενσάρκωση. Όλη η ακτίνα είμαστε εμείς».
6. Μπορούμε να είμαστε ευτυχισμένοι, αγνοώντας τις ανάγκες των άλλων. Ξεχνώντας ότι τα πάντα είναι μια ενιαία συνειδητότητα, όπως μας λένε όλοι οι πνευματικοί δάσκαλοι εδώ και χιλιάδες χρόνια, έχουμε μάθει να σκεφτόμαστε με ιδιοτέλεια, πιστεύοντας ότι μπορεί ένα μεμονωμένο κύτταρο στο σώμα να είναι καλά, συσσωρεύοντας όλο το αίμα, ασχέτως εάν έτσι τα υπόλοιπα πεθάνουν. Βέβαια όταν αρρωστήσει το σώμα, θα πεθάνει και το κύτταρο. Υπάρχει μόνο ένα ενεργειακό πεδίο και κάθε τι που φαίνεται σαν ξεχωριστό σώμα είναι μία πυκνότητα στο ενιαίο αυτό πεδίο.
7. Είμαστε αδύναμοι και ανίκανοι μπροστά στους ισχυρούς. Κανείς δεν μπορεί χωρίς τη δική μας συναίνεση έστω και υποσυνείδητη, να μας επιβάλλει να κάνουμε κάτι που δεν θέλουμε. Εάν επιθυμούμε να αλλάξουμε την πραγματικότητά μας ως προς αυτό σε πολιτικό και οικονομικό επίπεδο, για παράδειγμα, ας αλλάξουμε τη σχέση μας μαζί τους, έχοντας λιγότερη ανάγκη αυτό που μας προσφέρουν. Εάν δεν χρειάζεσαι κάτι από κάποιον, αυτός δεν μπορεί να σε ελέγξει.
8. Η αξία μας μετριέται με τη γνώμη των άλλων. Τόση σπατάλη ενέργειας και τόσος κόπος χαμένος στον αγώνα μας να είμαστε αρεστοί! Ξεχνάμε ότι η γνώμη που θα έχουν οι άλλοι για εμάς, είναι η γνώμη που έχουμε εμείς για τον εαυτό μας. Εάν σκεφτόμαστε και πιστεύουμε ότι αξίζουμε αγάπη, όπως όλοι μας, χωρίς να είμαστε τέλειοι, αυτό θα μεταφέρουμε ενεργειακά στους άλλους και αυτή την πραγματικότητα θα δημιουργήσουμε.

Η δύναμη που έχουμε να βλέπουμε το θετικό και να δημιουργούμε την πραγματικότητα που επιθυμούμε είναι τεράστια. Η δύναμη της ψυχής μας είναι τεράστια. Είναι επιλογή μας, σύμφωνα με το συμπαντικό νόμο της ελεύθερης βούλησης, να την αξιοποιήσουμε ή όχι. Η θετική μας στάση απέναντι στη ζωή ενισχύει την υγεία μας και την ευτυχία μας. Όντας ευτυχισμένοι και ήρεμοι άνθρωποι, βοηθάμε και στην ευτυχία του συνόλου, γιατί η ευτυχία, όπως και η δυστυχία άλλωστε, είναι μεταδοτική.