«Δεν μπορώ να ζήσω χωρίς εσένα»: Σιγά, ρε φίλε, για πάρ’ το αλλιώς…

«Ο καθένας έχει έναν μόνο τρόπο ν’ αγαπάει, τον δικό του».

Ξετρελαίνομαι να έχω αφορμές να γράφω για την απίστευτη ηλιθιότητα των ανθρώπων (με συμπεριλαμβάνω) να έχουμε πιστέψει ή να πιστεύουμε ότι στον έρωτα ο «άλλος» είναι η αφορμή για να διεκδικήσεις τη ζωή που δεν νόμιζες ότι έζησες.
Ξεκαθαρίζω τη θέση μου από την αρχή ότι α) δεν πιστεύω στην μονογαμία (θα εξηγήσω το γιατί), και β) δεν πιστεύω ότι υπάρχουν θύματα και θύτες. Πιστεύω ότι ο ίδιος άνθρωπος μπορεί να είναι και θύτης και θύμα στην ερωτική σχέση. Πιστεύω ότι δεν υπάρχει περίπτωση να κοιμηθεί ένας άντρας μόνο με μία γυναίκα από τα είκοσι έως τα ογδόντα (ή δύο άντρες, ή δύο γυναίκες), και δεν θα χώριζα ποτέ έναν άντρα γιατί... με «απάτησε», θα τον χώριζα μόνο αν με εξευτέλιζε – και αυτό δεν έχει να κάνει απαραίτητα με το ερωτικό θέμα.
Ξεκαθαρίζω επίσης ότι άλλο καύλα, άλλο έρωτας, άλλο σχέση, άλλο συντροφικότητα, άλλο αγάπη, άλλο γάμος και άλλο συνεταιρισμός. Δυο άνθρωποι μπορούν να ζουν κάτω από την ίδια στέγη ως φίλοι και ως συνεργάτες. Δύο σύζυγοι υποκύπτοντας στην «κατινιά της μπουρζουαζίας» μπορούν να μετατρέψουν εύκολα τον γάμο σε συνεταιρισμό, όταν υπάρχουν κοινοί επαγγελματικοί στόχοι. Δύο άνθρωποι καυλωμένοι ο ένας για τον άλλον δεν πρέπει να είναι απαραίτητα και ερωτευμένοι. Ο έρωτας πιθανόν να προκύψει, αλλά στη συγκεκριμένη περίπτωση το κυρίαρχο είναι το ένστικτο.
Μη σας μπερδεύω. Αν, μετά τα όσα, δηλώνετε ότι «σε ένα τέταρτο έχετε σύσκεψη», ή ότι πρέπει να πάρετε το αυτοκίνητο από το συνεργείο, ή λέτε «μωράκι, τα λέμε», δένοντας τα κορδόνια των παπουτσιών σας, ή δεν έχετε την παραμικρή διάθεση να μπείτε σε διαδικασία προγραμματισμού για το «τι θα κάνουμε στο ρεπό μας», μην κουράζεστε, η σχέση αυτή είναι για «συγκεκριμένη χρήση». Εξαιρετικό αν και οι δύο έχουν επίγνωση, αποτρόπαιο αν ο ένας επενδύει σε σκεπτομορφές προσδοκιών. Ποια η ευθύνη του άλλου; Αν είναι ξεκάθαρος από την αρχή, το πρόβλημα είναι του άλλου. Αν όμως συναινεί στην καλλιέργεια των προσδοκιών του άλλου, είναι ανήθικο.
Ποιος ορίζει το ηθικό και το μη ηθικό; Το αξιακό σύστημα που έχει δημιουργήσει ο καθένας για τον εαυτό του για να νιώθει αυτοεκτίμηση και να μη μεταλλάσσεται σε αρσενική, θηλυκή ή μελανζέ πόρνη.
Για να μετατραπεί μια σχέση σε αγαπητική συμπόρευσης, έχει να κάνει ακριβώς με το πόσο θα βρω το θάρρος να σου δείξω ακριβώς αυτό που είμαι, χωρίς να φοβάμαι ότι θα με απορρίψεις όταν το αποκαλύψεις μόνος σου. Μόνο όταν διακρίνω την πλήρη αποδοχή, μπορώ να δείξω την πιο τρυφερή, την πιο δημιουργική, την πιο ευάλωτη πλευρά μου.

Η ΣΤΕΝΗ ΕΡΩΤΙΚΗ ΑΓΑΠΗΤΙΚΗ ΣΧΕΣΗ ΜΟΥ ΕΠΙΤΡΕΠΕΙ ΟΠΩΣ ΚΑΜΙΑ ΑΛΛΗ ΤΗΝ ΑΠΟΛΥΤΗ ΕΚΦΡΑΣΗ ΑΥΘΕΝΤΙΚΟΤΗΤΑΣ.

Όταν είμαι αυθεντικός, σημαίνει ότι βγάζω την ασπίδα και μένω απέναντι στον άλλον ευαίσθητος και απροστάτευτος. Μια ερωτική στενή σχέση με τον άλλον σημαίνει ότι έχω δώσει στο άλλον όλα τα εργαλεία για να μπορεί να με βλάψει, αλλά είμαι βέβαιος ότι δεν θα το κάνει. Για να πάει όμως έτσι το θέμα, πρέπει να σέβομαι απόλυτα την ατομικότητα του άλλου.
Μια ερωτική στενή σχέση πρέπει να πατάει σε τρία βασικά χαρακτηριστικά: αγάπη, έλξη, εμπιστοσύνη.
Παρακολουθούμε όλοι μαζί τι γίνεται γύρω μας, έτσι; Ωραία. Υπάρχουν πάρα πολλοί που σιχαίνονται κυριολεκτικά να είναι στο ίδιο δωμάτιο ο ένας με τον άλλον, πόσο μάλλον στο ίδιο κρεβάτι. Η κυνική πραγματικότητα έχει αποδείξει ότι κανένας ποτέ δεν μπορεί να κάνει τίποτα για να τον αγαπήσει αυτός ή αυτή που ποθεί, όπως και δεν μπορεί να κάνει και τίποτα για να πάψει ν’ αγαπάει...
Και έρχομαι τώρα στον τίτλο που επέλεξα για το θέμα: «Δεν μπορώ να ζήσω χωρίς εσένα».
Δεν υπάρχει κάτι πιο φυσικό και αδυσώπητο στην ερωτική σχέση εκφρασμένο από τον έναν εραστή προς τον άλλον. Είναι η φράση που καθένας και καθεμία προσδοκά ν’ ακούσει μετά από μια βραδιά παθιασμένου έρωτα, αλλά αυτό που κάνει τη διαφορά είναι να μπορείς να φτάσεις στο σημείο να δηλώνεις ότι: «Δεν μπορώ να ζήσω χωρίς εμένα».
Αν ζεις για να φροντίζεις, να χαϊδεύεις, να υπηρετείς, να ξεπλένεις (με όλους τους τρόπους), να υπομένεις, να φαντασιώνεσαι, να κουράρεις, να υποστηρίζεις, να δικαιολογείς, να χρηματοδοτείς, να χαρίζεις, να διευκολύνεις, τότε ζεις στο έλεος του άλλου. Για να τα αποτρέψεις, μια πιθανότητα υπάρχει: να κάνεις όλα όσα ανέφερα για τον εαυτό σου και μετά για τον άλλον. Να φέρεσαι σ’ εσένα, όπως φέρεσαι στον άλλον. Αν συνηθίσεις να σφουγγαρίζεις τα μπουγαδόνερα του άλλου, τότε είσαι τραγική φιγούρα, κούκλα μου, και να το κοιτάξεις.

Φιλάρες…