ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΣ ΤΗ ΔΥΝΑΜΗ ΝΑ ΣΥΓΧΩΡΕΣΟΥΜΕ

Τα αρνητικά συναισθήματα για το παρελθόν είναι μια μορφή δουλείας που εμποδίζει την ελευθερία μας στο παρόν. Δεν μπορούμε να είμαστε ελεύθεροι, να είμαστε ευτυχισμένοι, ήρεμοι και παρόντες όταν εξακολουθούμε να νιώθουμε αδικία, πίκρα, θυμό ή μίσος για κάτι που συνέβη στο παρελθόν και –εφόσον δεν είναι κάτι που συνεχίζεται– δεν υπάρχει ούτε στο παρόν.

Η συγχώρεση είναι η βασική προϋπόθεση της ελευθερίας. Αλλιώς, είμαστε δούλοι των συναισθημάτων μας.

Ελευθερία σημαίνει να είμαστε ελεύθεροι από κάθε εξωτερική επίδραση από το παρελθόν, το παρόν ή το μέλλον. Διαφορετικά, δεν είμαστε ελεύθεροι να νιώσουμε και ν’ ανταποκριθούμε σε αυτό που βρίσκεται στο «τώρα» επειδή επηρεαζόμαστε ακόμη από κάτι που ανήκει στο παρελθόν.

Εκείνος που τιμωρείται όταν δεν συγχωρούμε είναι ο ίδιος ο εαυτός μας. Όταν συγχωρούμε, εμείς κερδίζουμε. Συγχωρώντας, ελευθερωνόμαστε από το παρελθόν που μας κρατά πίσω.

Προϋπόθεση για σταθερή και διαρκή αγάπη είναι η ικανότητα να συγχωρούμε τους άλλους, και τον εαυτό μας, για λάθη που κάνουμε όταν ελεγχόμαστε από ψευδαισθήσεις, προγραμματισμούς, φόβους, επιθυμίες, παρορμήσεις και παιδικά βιώματα. Όταν δεν μπορούμε ν’ απαλλαγούμε από ό,τι έχει συμβεί, το παρόν μάς επισκιάζεται από το παρελθόν και, πιο συγκεκριμένα, από τα αρνητικά και οδυνηρά συναισθήματα, καθώς και τα ενεργειακά πεδία, τα οποία έχουν δημιουργηθεί από τα γεγονότα του παρελθόντος.

Συγχώρεση είναι η διαδικασία της κοπής του νήματος που μας συνδέει με το ανύπαρκτο παρελθόν. Διαφορετικά, θα είμαστε φυλακισμένοι του παρελθόντος και δεν θα μπορούμε ν’ αγαπάμε τον εαυτό μας και τους άλλους χωρίς όρους.

Εδώ, παρουσιάζεται μια περίληψη του πώς μπορούμε να εργαστούμε με το θέμα της συγχώρεσης του εαυτού μας και των άλλων. Για ακόμη περισσότερα στο http://www.armonikizoi.com/greek

Είμαστε θύματα των αρνητικών συναισθημάτων μας

Συναισθήματα μνησικακίας, που μερικές φορές οδηγούν σε απογοήτευση, θυμό, ακόμη και μίσος, έχουν μια πολύ δυνατή επίπτωση στο νευρικό, ενδοκρινικό και αμυντικό μας σύστημα. Όταν τέτοιου είδους συναισθήματα οδηγούν ακόμη και σε αίσθηση αδυναμίας, ανημπόριας και απελπισίας, τότε το αμυντικό μας σύστημα βλάπτεται ακόμη περισσότερο. Επιστημονικές μελέτες δείχνουν ότι το αμυντικό σύστημα συχνά επηρεάζεται από την αναπάντεχη απώλεια κάποιου ανθρώπου, ή πράγματος, πολύ σημαντικού για εμάς. Αυτό θα μπορούσε να είναι ένα αγαπημένο άτομο, μια εργασία, η εμφάνισή μας, το σπίτι, η κοινωνική μας θέση, ή οτιδήποτε άλλο σημαντικό για εμάς του οποίου την απώλεια δεν μπορούμε ν’ αποδεχτούμε. Σε κάποιες απ’ αυτές τις περιπτώσεις μπορεί ν’ αναπτυχθεί ακόμη και καρκίνος, ή κάποιες άλλες αδυναμίες στην άμυνα του οργανισμού μας.

Η μνησικακία, που διαρκεί για μεγάλα χρονικά διαστήματα, μπορεί να μεταφερθεί στο σώμα σαν πρόβλημα αρθρίτιδας ή ρευματισμών. Αυτή η μεταφορά, συγκεκριμένων συναισθημάτων σε σωματικά φαινόμενα, είναι ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον πεδίο το οποίο θ’ αποκτήσει πολύ περισσότερη σημασία στο μέλλον καθώς η ιατρική επιστήμη θ’ αναγκαστεί να το ερευνήσει.

Όταν επιμένουμε στη μνησικακία, στον θυμό ή στο μίσος, βλάπτουμε τον εαυτό μας. Αυτά τα συναισθήματα υπάρχουν μέσα στο δικό μας σώμα. Επηρεάζουν το δικό μας ήπαρ, τα δικά μας νεφρά, τη δική μας καρδιά, τις δικές μας αρτηρίες –όχι του άλλου. Αναχαιτίζουν τη δική μας ευτυχία, όχι του άλλου. Περιορίζουν τη δική μας πραγματικότητα. Βλάπτουμε τον εαυτό μας με αυτά τα συναισθήματα. Όταν νιώθουμε πληγωμένοι από κάποιο γεγονός της ζωής, όπως η απώλεια ενός αγαπημένου προσώπου, ή κάποιου πράγματος πολύ σημαντικού για εμάς, τι κερδίζουμε με το άρπαγμα από το παρελθόν; Με τη, γεμάτη πίκρα, συγκέντρωση στην αδικία της ζωής; Υποφέρει η ζωή ή εμείς;

Ένα φυσικό βήμα, ώστε να δημιουργήσουμε μια πραγματικότητα αγάπης, είναι να συγχωρέσουμε τον εαυτό μας και τους άλλους για όλα όσα έγιναν, και να προχωρήσουμε στο παρόν.

Τα έξι βήματα της συγχώρεσης

Η συγχώρεση δεν θα έπρεπε να γίνει επιπόλαια ή βιαστικά. Πολλοί άνθρωποι, ξεκινώντας αυτήν τη διαδικασία, πιστεύουν ότι δεν έχουν τίποτα να συγχωρέσουν. Μπορεί να έχουμε συγχωρέσει συνειδητά, αλλά να υπάρχουν στο υποσυνείδητο αποθηκευμένα συναισθήματα για τα οποία δεν έχουμε καμία επίγνωση.

Έχουμε ανακαλύψει πως η διαδικασία της συγχώρεσης έχει έξι στάδια:

1ο] στάδιο: Κατ’ αρχάς, χρειάζεται να έρθουμε σε επαφή με τα συναισθήματα του πόνου, της πίκρας, της αδικίας, του θυμού, της ενοχής, ή της ντροπής, που βρίσκονται ακόμη στο υποσυνείδητο, ή στο εσωτερικό παιδί μας.

2ο] στάδιο: Να εκφράσουμε και ν’ απελευθερώσουμε αυτά τα συναισθήματα με διάφορους τρόπους, όπως γράμματα, ψυχόδραμα, τεχνικές κάθαρσης. Είναι απαραίτητο να ζητήσετε βοήθεια από επαγγελματία σε αυτό το στάδιο.

3ο] στάδιο: Να προχωρήσουμε στον καθαρισμό των αρνητικών ενεργειακών πεδίων –τα οποία σχετίζονται με αυτές τις δυσάρεστες εμπειρίες–, με τεχνικές Ενεργειακής Ψυχολογίας όπως, EFT, Αυτο-αποπρογραμματισμό, ΤΑΤ και BSFF.

(Δείτε αυτά στο http://www.armonikizoi.com/greek)

4ο] στάδιο: Όταν έχουμε αποφορτίσει την ενέργεια αυτών των συναισθημάτων (πιθανόν να χρειαστούμε από λίγες ημέρες έως λίγα χρόνια), τότε είμαστε έτοιμοι να προχωρήσουμε στο στάδιο της κατανόησης. Η κατανόηση έχει δύο όψεις:

α. Χρειάζεται να καταλάβουμε ότι εμείς και οι άλλοι ζούμε μέσα στην άγνοια της πραγματικής μας φύσης και πως οι πράξεις και η συμπεριφορά –οι δικές μας όπως και των άλλων–, βασίζονται στον φόβο, στην ανασφάλεια και στην ανάγκη αυτοεπιβεβαίωσης.

β. Χρειάζεται, επίσης, να καταλάβουμε πως υπάρχουμε και εξελισσόμαστε μέσα σε ένα Σύμπαν με πνευματικούς νόμους. Οι νόμοι αυτοί επιτρέπουν να μας συμβεί μόνο ό,τι εξυπηρετεί τη διαδικασία της πνευματικής μας εξέλιξης. Σύμφωνα, λοιπόν, με τους πνευματικούς νόμους, κανείς δεν μας έχει κάνει κάτι που –για κάποιον λόγο– δεν ήταν και δεν είναι μέρος ενός δίκαιου και σοφού σχεδίου για την εξέλιξή μας. Κατά τον ίδιο τρόπο, ούτε εμείς θα μπορούσαμε να έχουμε κάνει σε κάποιον κάτι που δεν ήταν αυτό που χρειαζόταν για τη δική του διαδικασία εξέλιξης.

Σημείωση: Αυτή η αλήθεια δεν μας εμποδίζει να ελπίζουμε πως οι άνθρωποι θα μας συμπεριφέρονται με σεβασμό. Επίσης, μπορούμε να ζητάμε τον σεβασμό. Ούτε μας απαλλάσσει από τον βασικό ηθικό κώδικα – δηλαδή, να κάνουμε στους άλλους μόνο ό,τι θα θέλαμε να κάνουν εκείνοι σε εμάς. Επί πλέον, σημαίνει πως μπορούμε να συγχωρούμε τους άλλους και τον εαυτό μας για την άγνοια από την οποία προσπαθούμε ν’ απελευθερωθούμε τώρα.

5ο] στάδιο: Έχοντας κατανοήσει τα παραπάνω, είμαστε έτοιμοι να συγχωρέσουμε τους άλλους και τον εαυτό μας.

6ο] στάδιο: Το τελευταίο στάδιο είναι να νιώσουμε αγάπη γι’ αυτό το άτομο και να του ευχηθούμε την καλύτερη δυνατή εξέλιξη.

Τα κύρια εμπόδια της συγχώρεσης

Κάποιες φορές, δυσκολευόμαστε να συγχωρέσουμε για τους ακόλουθους λόγους:

· Νιώθουμε ακόμη ευάλωτοι ως προς αυτό το άτομο, και φοβόμαστε ότι θα πληγωθούμε ξανά. Έτσι, προτιμάμε να κρατήσουμε συναισθηματική απόσταση. Μη συγχωρώντας, μας δίνεται μια δικαιολογία ώστε να κρατήσουμε αυτό το άτομο «έξω από την καρδιά μας». Σε παρόμοιες περιπτώσεις, χρειαζόμαστε –συνήθως υποσυνείδητα– να διατηρήσουμε μιαν αρνητική εικόνα αυτού του ατόμου, φέρνοντας στη μνήμη μας μόνο τα αρνητικά χαρακτηριστικά του, ενώ απωθούμε τα θετικά. Με αυτόν τον τρόπο, μπορούμε να δικαιολογήσουμε τη διατήρηση των αρνητικών συναισθημάτων μας, και να μη συγχωρέσουμε. Αυτή η κατάσταση είναι αφύσικη για τον εσώτερο εαυτό μας που ψάχνει για ενότητα και αγάπη.

· Ένα άλλο εμπόδιο είναι ότι συγχέουμε τη συγχώρεση κάποιου με την παραδοχή πως εκείνος έχει δίκιο, κι επομένως εμείς έχουμε άδικο. Πιστεύουμε πως σε μια διαφωνία μόνο ένας μπορεί να έχει δίκιο. Νομίζουμε ότι, εάν τον συγχωρέσουμε, είναι σαν να λέμε «εσύ έχεις δίκιο κι εγώ άδικο».

Χρειάζεται να καλλιεργήσουμε την αλήθεια ότι υπάρχουν πολλές διαφορετικές αντιλήψεις για κάθε κατάσταση και πως μπορούμε να συγχωρούμε κάποιον ακόμη και όταν έχει ξεκάθαρα άδικο. Γι’ αυτόν τον λόγο υπάρχει η συγχώρεση. Συνήθως, θέλουμε να παραδεχτεί ο άλλος ότι έχει άδικο. Η πραγματική συγχώρεση δεν απαιτεί αυτήν την προϋπόθεση. Συγχωρούμε ακόμη και όταν ο άλλος δεν βλέπει το λάθος του. Φυσικά, έχουμε το δικαίωμα να προστατευτούμε από περαιτέρω πόνο.

· Σε μερικές περιπτώσεις, το να μη συγχωρούμε κάποιον είναι μια άμυνα ή μηχανισμός ελέγχου που χρησιμοποιούμε προκειμένου να «καλύψουμε» τον εαυτό μας. Για παράδειγμα, το να μη συγχωρούμε κάποιον μπορεί να καλύπτει την ανάγκη μας να τον ελέγχουμε. Όσο δεν συγχωρούμε, και ο άλλος εξακολουθεί να «φταίει», ίσως μπορέσουμε να τον αναγκάσουμε να κάνει κάποια πράγματα που επιθυμούμε, ώστε να «κερδίσει τη συγχώρεσή μας». Αυτό είναι ένα είδος συναισθηματικού εκβιασμού.

· Σε μιαν άλλη περίπτωση, κατηγορώντας εξακολουθητικά τον άλλον, μπορούμε να έχουμε μια δικαιολογία ώστε να μη φτιάξουμε τη ζωή μας. Υποτίθεται ότι ο λόγος που δεν μπορούμε να είμαστε δημιουργικοί, παραγωγικοί, ή υπεύθυνοι για τη ζωή μας είναι επειδή «φταίνε οι άλλοι». Έτσι, υποσυνείδητα, έχουμε πολλά να κερδίσουμε όταν κρατάμε τους άλλους σε κατάσταση «ενοχής».

·

Αλήθειες που βοηθάνε στη συγχώρεση

Μερικές αλήθειες που μας βοηθάνε να συγχωρέσουμε τους άλλους είναι:

₪ Ο άλλος είναι θύμα των προγραμματισμών, φόβων, αναγκών, προσκολλήσεων και των παιδικών εμπειριών.

₪ Η αξία μου είναι αμετάβλητη εφόσον είμαι έκφραση της θεϊκής συνειδητότητας. Αξίζω την αγάπη και τον σεβασμό – ανεξάρτητα από ό,τι λέει ή κάνει ο άλλος.

₪ Είμαι ασφαλής – ό,τι κι εάν κάνει ο άλλος.

₪ Είναι παρελθόν και δεν υπάρχει πια. Έχω επιζήσει.

₪ Έχω επιλέξει, ως ψυχή, να μάθω μέσα απ’ αυτήν την εμπειρία.

₪ Η ζωή μού δίνει μόνο ό,τι χρειάζομαι για τη διαδικασία εξέλιξής μου.

₪ Έχω τη δύναμη ν’ αντιμετωπίσω και να ξεπεράσω οτιδήποτε μου δίνει η ζωή.

₪ Αυτή η εμπειρία με έχει κάνει δυνατότερο και σοφότερο. Επίσης, καλύτερο με τους ακόλουθους τρόπους ________________________________________________

₪ Ο άλλος ήταν κάποτε 5 χρονών και προγραμματίστηκε από τις παιδικές εμπειρίες του.

₪ Το Σύμπαν [ο Θεός] έχει επιτρέψει να συμβεί αυτό για κάποιον λόγο.

₪ Είμαι τώρα ικανός να αυτο-προστατευτώ. Δεν είμαι παιδί.

₪ Όλα τα γεγονότα συμβαίνουν σύμφωνα με τους σοφούς και δίκαιους Συμπαντικούς νόμους που μου δίνουν ακριβώς αυτό που χρειάζομαι –σε κάθε στάδιο της εξελικτικής πορείας μου–, ώστε να μάθω το επόμενο μάθημά μου.

₪ Συγχώρεση δεν σημαίνει παραδοχή ότι ο άλλος είχε δίκιο – απλώς, σημαίνει ότι συγχωρούμε την άγνοια και την αδυναμία μιας αδελφής ψυχής στη διαδικασία της εξέλιξης.

₪ Η συγχώρεση δεν μας κάνει ευάλωτους. Η ανάγκη μας για ασφάλεια, επιβεβαίωση ή αγάπη από τον άλλο μας κάνει ευάλωτους. Η πραγματική προστασία μας είναι η συγχώρεση και η αγάπη, χωρίς να χρειαζόμαστε κάτι από τον άλλον.

₪ Είμαστε όλοι ψυχές σε διαδικασία εξέλιξης, και η αρνητική συμπεριφορά μας είναι αποτέλεσμα της άγνοιας και του φόβου.

₪ Ως ψυχές στη διαδικασία της εξέλιξης, κάνουμε όλοι πολλά λάθη. Αυτό είναι φυσικό. Αυτό που δεν είναι φυσικό, είναι να μη συγχωρούμε τον εαυτό μας και τους άλλους γι’ αυτά τα λάθη.

₪ Οι άλλοι είναι απλώς ηθοποιοί στο δράμα της ζωής μας, το σενάριο του οποίου γράφουμε εμείς καθημερινά.

₪ Οι άλλοι είναι το χέρι του Θεού που μας δείχνει τα μαθήματα που χρειάζεται να μάθουμε.

₪ Ο κάθε ένας από εμάς είναι ο μοναδικός δημιουργός της πραγματικότητάς του. Αδικούμε τους άλλους όταν τους θεωρούμε υπεύθυνους γι’ αυτό που εμείς δημιουργούμε.

₪ Έχουμε τη δύναμη να δημιουργήσουμε τη ζωή μας και δεν χρειάζεται να κρυβόμαστε πίσω από δικαιολογίες, όπως «δεν μπορώ εξαιτίας κάποιου γεγονότος που οι άλλοι έχουν κάνει, ή κάνουν τώρα».

₪ Όλοι οι άνθρωποι είναι όψεις της θεϊκής δημιουργίας. Παρόλο που μπορεί να μην το αντιλαμβανόμαστε, το θείο λειτουργεί μέσα απ’ όλους μας. Με το να μη συγχωρούμε τους άλλους, είναι σαν να μη συγχωρούμε το θείο.

Ο Χριστός είπε:

Ø «Οι αναμάρτητοι ας ρίξουν την πρώτη πέτρα».

Ø «Μην κρίνετε για να μην κριθείτε».

Ø «Θα κριθείτε με την αυστηρότητα που κρίνετε τους άλλους».

Ο Πέτρος ρώτησε τον Χριστό, «Πόσες φορές πρέπει να συγχωρέσουμε κάποιον για κάτι που έκανε, εφτά φορές;», Και ο Χριστός απάντησε, «Όχι, Πέτρο, εφτά φορές επί εβδομήντα».

Επιστροφή στην έκφραση και απελευθέρωση

Εάν, σε κάποιο σημείο της διαδικασίας συγχώρεσης, ανακαλύψουμε πως τελικά δεν είμαστε έτοιμοι επειδή είμαστε ακόμη θυμωμένοι ή πληγωμένοι, μπορούμε να επιστρέψουμε στα προηγούμενα στάδια, δίνοντας έμφαση στην έκφραση και απελευθέρωση από αρνητικά συναισθήματα, έως ότου να νιώσουμε έτοιμοι. Αυτό μπορεί να συμβεί, επίσης, ενώ γράφουμε ένα γράμμα συγχώρεσης, ή στο ψυχόδραμα, ή στη χαλάρωση.

Απλώς, αλλάξτε ταχύτητα και αρχίστε τη διαδικασία απελευθέρωσης για οτιδήποτε προκύψει. Όταν είστε έτοιμοι, συνεχίζετε με τη διαδικασία συγχώρεσης. Να θυμάστε πως η απελευθέρωση των αρνητικών συναισθημάτων δεν γίνεται επάνω στους άλλους αλλά όταν είμαστε μόνοι μας, κλαίγοντας, φωνάζοντας, χτυπώντας ένα μαξιλάρι, κ.λπ.

Πρόσωπο με πρόσωπο

Όταν είστε πραγματικά έτοιμοι να συγχωρέσετε και ν’ αγαπήσετε, τότε είστε έτοιμοι να επικοινωνήσετε απευθείας με τα άτομα με τα οποία θέλετε να διορθώσετε τη σχέση σας.

α. Εάν είναι στη ζωή, μπορείτε να τους γράψετε ένα γράμμα, να τους τηλεφωνήσετε, ή να τους επισκεφθείτε.

β. Εάν έχουν αποχωρήσει από τα σώματά τους, μπορείτε να γράψετε ένα γράμμα, ή να επικοινωνήσετε μαζί τους νοερά, σε μια τεχνική χαλάρωσης ή διαλογισμού.

Δεν είναι απαραίτητο να πείτε τις λέξεις, «σε συγχωρώ για τα λάθη σου», επειδή αυτό μπορεί να υπαινίσσεται ότι έκαναν λάθος, κάτι που ίσως να μην είναι αλήθεια για τους ίδιους. Μπορείτε, απλώς, να εκφράσετε την ανάγκη σας να ξαναφτιάξετε τη σχέση σας και, φυσικά, να εκφράσετε την αγάπη σας γι’ αυτό το άτομο – η οποία, τελικά, βρίσκεται μέσα σας.

Από τον Ρόμπερτ Ηλία Νατζέμυ.

Για μερικά δωρεάν βίντεο σχετικά με αυτό το θέμα, στείλτε ένα email στο ren@otenet.gr με τον τίτλο ΣΥΓΧΩΡΕΣΗ.