Αντίο Ρίκα, Ρικάκι…

Μου προκαλεί βαθύτατη Θλίψη και στενοχώρια η είδηση του πρώιμου «φευγιού» της καλής μου φίλης Ρίκας Βαγιάννη. Η γνωστή δημοσιογράφος, και παρουσιάστρια έχασε τη μάχη της για τη ζωή μόλις στα 56 της χρόνια. Είναι πολύ άδικο. Η Ρίκα είχε εξαιρετική και πολύ μοναδική καριέρα σαν δημοσιογράφος και παρουσιάστρια, και αρθρογραφούσε σε πολλά περιοδικά της εποχής, όπως «Ένα», «Και», «Τέταρτο». Για πολλά χρόνια είχε μια καθημερινή στήλη στην Απογευματινή, ενώ αργότερα στο Έθνος. Για να πρωτοστατήσει αργότερα με απόλυτη ευθύνη στην κρατική τηλεόραση και να «γράψει τηλεοπτική ιστορία» όπως η ίδια περιπαιχτικά μου έλεγε. Την γνώρισα για πρώτη φορά σαν διευθύντρια στο γνωστό περιοδικό «Cosmopolitan», όπου με εμπιστεύθηκε σαν σύμβουλο έκδοσης και εκείνη και ο τότε ιδιοκτήτης του ο Χάρης Ιωαννίδης. «Τα έχεις όλα και σε θέλω», μου είπε και την κοίταζα με απορία-πώς μπορούσα εγώ να συμβάλω σε ένα γυναικείο περιοδικό, αφού είχα ελάχιστη εμπειρία στην μόδα; «Είσαι gay και δεν το ξέρεις, θα γίνεις και μοδάτος» μου έλεγε και γέλαγε.

Πράγματι, την ιστορία της μαζί μου την έχει διηγηθεί χιλιάδες φορές σε κάθε τηλεοπτική εκπομπή που με προσκαλούσε με έκανε «ρεζίληι με την καλή την έννοια, γιατί κάθε φορά με έκραζε για το «κακό» που της έκανα στα περιοδικά. «Παίρνω αυτό το πλάσμα νέο φρέσκο και μαμούνι, να δουλέψει μαζί μου στο Cosmopolitan. Μας έκανε την Ελληνική έκδοση ρεζίλι διεθνώς. Την πρώτη φορά καλεσμένο το περιοδικό στο Μαρόκο από τον Βασιλιά Χασάν τον 2ο, για το φεστιβάλ κινηματογράφου νεότητας, και εκείνος σαν ανταποκριτής μας, χαιρέτισε καθιστός και με το αριστερό του χέρι ολόκληρο Βασιλιά. Και όλα τα πρωτοσέλιδα στο Μαρόκο μιλάγανε για τον Έλληνα δημοσιογράφο που πρόσβαλε το Βασιλιά. Την δεύτερη φορά πήγε στην Μάλτα για ρεπορτάζ, και με έπεισε πως τον εθνικό ύμνο της Μάλτας τον είχε γράψει ο Μίκης Θεοδωράκης. Το δημοσίευσα και εγώ, μέχρι που κινδυνέψαμε να μας αφαιρέσουν και την άδεια του περιοδικού».

Αλήθεια έλεγε. Όμως με στήριζε και με πίστευε και εκείνη και η άλλη μου αγαπημένη η Μαλβίνα Κάραλη, που την ίδια περίοδο ήμουν και δικός της σύμβουλος στον ίδιο όμιλο για το αντρικό περιοδικό HI LIFE. Τότε, η Μαλβίνα λέει στην Ρίκα «έλα μωρέ πως κάνεις έτσι, τιμή στην Μάλτα κάναμε να είχε γράψει τον εθνικό της ύμνο ο Μίκης. Δίκιο έχει ο Φραγκίσκος μας.»
Τι να πρώτοθυμηθώ από την Ρίκα και τι να πρωτοθυμηθώ από την Μαλβίνα.
Χωρίσανε οι επαγγελματικοί μας δρόμοι και κάποια στιγμή βρισκόμαστε στο ίδιο κανάλι 5 τότε που θα παρουσίαζα το πρωτοχρονιάτικο πρόγραμμα, κάτι που ήθελε η Ρίκα πολύ και που θα της άξιζε επίσης, εφόσον ανήκε και στο δυναμικό του καναλιού. Όμως το έκανα εγώ αντί για εκείνη σαν εξωτερικός συνεργάτης και η Ρίκα ήταν πολύ θυμωμένη. Τότε, οι δημόσιες σχέσεις του καναλιού μου έχουν κανονίσει να εμφανιστώ πριν το πρόγραμμα στην εκπομπή της Ρίκας για να προωθήσω το πρωτοχρονιάτικο σόου. Η Ρίκα δεν μιλιότανε. Στον αέρα της εκπομπής, αφού με καλωσορίζει, με όλες τις «αγάπες» τις τηλεοπτικές, στο brake μου γύρναγε την πλάτη, ενώ όταν ξαναβγαίναμε στον αέρα ήταν όλο μέλι και χαρά. Τότε έρχεται η στιγμή και μου λέει βιτριολικά και με αθώα ειρωνεία στον αέρα της εκπομπής. «Μπράβο, Φραγκίσκο μου, χαίρομαι πολύ που θα μας παρουσιάσεις το πρωτοχρονιάτικο πρόγραμμα φέτος. Αλλά θέλω να σε ρωτήσω κάτι. Την πλαστική στην μύτη σου σε ποιον πλαστικό την έκανες;» για να της απαντήσω με απόλυτο εκνευρισμό και αυθάδεια, «Στον τάδε πλαστικό, Ρίκα μου, εκεί που θα πρέπει να πας και εσύ να μαζέψεις την μούρη σου και να σηκώσεις τα βυζιά σου». Αυτό ήταν. Λυθήκαμε και οι δύο στα γέλια και όλες οι παρεξηγήσεις είχα περάσει στην ιστορία.
Η Ρίκα ήταν ένα εξαιρετικό πλάσμα, γλυκύτατη, καλλιεργημένη, αξιοπρεπέστατη, κυρία και φίλη πιστή χωρίς ίντριγκες και χωρίς κατινιές. Εκτός από το δημοσιογραφικό της ρόλο, έκανε και το κέφι της σαν ηθοποιός ένα διάστημα και τότε μου είπε, «Φραγκισκάκο μου, άσε δεν τραβάει το πράγμα, είμαι κακή ηθοποιός, πήγαινε να κάνεις και εσύ τον ηθοποιό στην Αμερική να καταλάβεις πως και εσύ είσαι κακός ηθοποιός σαν εμένα και μετά έλα να γράψουμε ιστορία παρεούλα στην Κρατική τηλεόραση.» Από το 1986, στελέχωσε και σαν παρουσιάστρια, διάφορες τηλεοπτικές εκπομπές σε μεγάλα κανάλια, όπως το Mega, το Star, το Seven7 και το Κανάλι 5. Από το 1997, συνέχισε την καριέρα της με στην ΕΡΤ, μέχρι και το 2012.
Η Ρίκα έφυγε στις αρχές του 2011 για το Περθ της Αυστραλίας, μαζί με τον πανεπιστημιακό σύζυγό της, Νίκο Στεφανή.

«Αυτό το αγόρι το αγάπησα πολύ, μέχρι μάγια θα του έκανα για να με παντρευτεί, και με γλύτωσε μια Φενγκ Σου-ατζού, που μου είπε να πάρω και να βάλω δεύτερη πάπια μέσα στο σπίτι μου. Σε έξι μήνες τον παντρεύτηκα», μου έλεγε γελώντας, μετά από χρόνια που είχαμε να βρεθούμε όταν ένα διάστημα είχα επιστρέψει στην Ελλάδα.

Παθιασμένη με την ζωή, την καριέρα και τη δουλειά της.

Θα μπορούσα να γράψω τόμους για την Ρίκα.

Η Ρίκα ήταν μια γλυκιά ονειροπόλα, που πίστευε στα δικά της όνειρα, αλλά και στα δικά σου όνειρα, αυτά που πραγματοποιούνται χωρίς ανταλλάγματα.

Και είχε δίκιο. Γι’ αυτό και δεν χρειάστηκε ποτέ να υποκριθεί. Τα έλεγε όλα έξω από τα δόντια με ευγένεια πάντα, με αξιοπρέπεια πάντα, με ήθος πάντα, με έξω καρδιά πάντα.

Η Ρίκα, «το άνοιγε το ρημάδι της», όπως συνήθιζε και η ίδια να λέει.
Μία γυναίκα πληθωρική, με την τρέλα της νεότητας που πάντα κουβαλούσε μέσα της, αφάνταστα γοητευτική, με αναλλοίωτο και αυθεντικό χιούμορ.

Καλό ταξίδι Ρίκα μου αγαπημένη μου, «chic αθυρόστομη» όπως πάντα σε φώναζα, καλό ταξίδι γλυκό κορίτσι πλημμυρισμένο από Μεσόγειο και Ελλάδα.