Η ΑΠΟΔΟΧΗ ΣΑΝ ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΗ ΤΗΣ ΕΥΤΥΧΙΑΣ
Η αποδοχή είναι το πρώτο βήμα για την αλλαγή που θα μας οδηγήσει σε φωτεινούς δρόμους
Αρνητικοί άνθρωποι ή μάλλον άνθρωποι με αρνητική συμπεριφορά υπάρχουν παντού γύρω μας. Τους συναντάμε καθημερινά στις κοινωνικές μας δραστηριότητες, στο εργασιακό ή συγγενικό μας περιβάλλον, στις δημόσιες υπηρεσίες, στα μέσα μεταφοράς, οδηγώντας στον δρόμο, στις σχέσεις μας γενικότερα.
Χαρακτηρίζοντας έναν άνθρωπο αρνητικό, δεν αναφερόμαστε στην ψυχή αλλά στην προσωπικότητά του. Κατά τη διάρκεια της μαθητείας και της πορείας της εξέλιξής μας στο γήινο πεδίο, παθαίνουμε ένα είδος αμνησίας. Δεν θυμόμαστε την πραγματική πνευματική μας φύση και την αιωνιότητα της ύπαρξης, με αποτέλεσμα να αισθανόμαστε φόβο, να έχουμε προσκολλήσεις, να βιώνουμε αρνητικά συναισθήματα και να είμαστε ευάλωτοι στα συναισθήματα των άλλων.
Υπάρχουν δύο κατηγορίες αρνητικών ανθρώπων. Η πρώτη περιλαμβάνει εκείνους που εκφράζουν την αρνητικότητά τους, κατηγορώντας, κριτικάροντας, απορρίπτοντας ή πληγώνοντας τους άλλους. Έχουν μπει στο πετσί του ρόλου του τρομοκράτη. Είναι εριστικοί και προσπαθούν με τον θυμό και την επιθετικότητα να επιβληθούν στους υπόλοιπους.
Στη δεύτερη κατηγορία, ανήκουν οι άνθρωποι που στρέφουν την αρνητικότητα μέσα τους και ακτινοβολούν δυστυχία. Είναι πληγωμένοι, απαισιόδοξοι, γεμάτοι παράπονο και μεταθέτουν την ευθύνη για ό,τι συμβαίνει στους άλλους. Αισθάνονται αδικημένοι. Παίζουν με μεγάλη επιτυχία τον ρόλο του θύματος.
Ας δούμε με ποιο τρόπο τούς αντιμετωπίζουμε. Το πρώτο βήμα είναι η κατανόηση. Δεν υπάρχουν αρνητικοί άνθρωποι, που να μην έχουν αρνητική εικόνα για τον εαυτό τους. Είναι σημαντικό να καταλάβουμε ότι υποφέρουν. Πίσω από κάθε επιθετική συμπεριφορά υπάρχει φόβος και έλλειμμα αυταξίας και αυτοπαραδοχής. Απαραίτητη βέβαια προϋπόθεση για να μην αισθανόμαστε απειλή, είναι να μην αμφιβάλλουμε εμείς για τον εαυτό μας.
Το ίδιο ισχύει και για εκείνους που στρέφουν την αρνητικότητα μέσα τους, με αποτέλεσμα να παραμένουν αδρανείς και να μας βαραίνουν με τη στάση τους. Πίσω από τη συμπεριφορά τους κρύβεται η έλλειψη αυτοπεποίθησης και ο φόβος να αναλάβουν την ευθύνη της πραγματικότητάς τους, θεωρώντας ότι έχουν οφέλη από την αδράνεια και από το να είναι βουτηγμένοι στη θλίψη. Το κλειδί εδώ είναι να μην αναλάβουμε εμείς την ευθύνη για λογαριασμό τους.
Το δεύτερο βήμα είναι να δούμε πώς επιδρά η συμπεριφορά τους επάνω μας, σύμφωνα με τον νόμο του καθρεφτίσματος και της συμπαθητικής δόνησης. Με άλλα λόγια, μας ενοχλεί είτε επειδή μας καθρεφτίζει, υπάρχει δηλαδή μέσα μας κάτι που δονείται στην ίδια συχνότητα και μας επηρεάζει, είτε επειδή φοβόμαστε αυτό που υπάρχει σε εκείνους, γιατί πιστεύουμε ότι κινδυνεύουμε. Για παράδειγμα, εάν ο άλλος είναι εγωιστής, μας ενοχλεί, εάν έχουμε εμείς εγωισμό ή εάν έχουμε πληγωθεί από κάποιον στον παρελθόν με παρόμοια συμπεριφορά. Εάν είμαστε επικριτικοί με τους άλλους, μας ενοχλεί η κριτική τους προς το πρόσωπό μας. Η δική μας αρνητικότητα έλκει αρνητική συμπεριφορά, η δική μας επιθετικότητα, επιθετική κ.λπ.
Είναι βασικό να θυμόμαστε ότι δεν είμαστε ο στόχος. Ο αρνητικός άνθρωπος είναι φοβισμένος και χρησιμοποιεί την επίθεση για άμυνα και την παραίτηση για άλλοθι.
Τρίτο βήμα και σημαντικότερο είναι να βρούμε ποιο είναι το δικό μας μάθημα. Ο άλλος είναι το ερέθισμα. Η αρνητικότητά του μας προσφέρει την ευκαιρία να εξελιχθούμε. Δεν τον έχουμε συναντήσει τυχαία. Κάτι έχει έρθει να μας μάθει. Πιθανά μαθήματα είναι:
Αποδεχόμενοι ότι είμαστε ψυχές σε εξέλιξη, καταλαβαίνουμε ότι κανείς δεν είναι τέλειος. Αναγνωρίζουμε τη δυνατότητα και τη δική μας και των άλλων να αλλάξουν. Αυτό αφενός μας επιτρέπει να έχουμε κατανόηση και αφετέρου μεταφέρει ενεργειακά στον άλλο το μήνυμα ότι πιστεύουμε στην αλλαγή του. Είναι ο μόνος τρόπος να τον βοηθήσουμε να απαλλαγεί από την αρνητικότητά του.