ΑΓΡΙΕΥΟΥΝ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ: ΠΑΝΤΟΥ ΟΙ ΜΕΤΑΛΛΑΞΕΙΣ

«Θα επικρατήσουν παντού οι μεταλλάξεις», δήλωσε την Τετάρτη 3 Φεβρουαρίου ο Σωτήρης Τσιόδρας. Ξεκάθαρα πράγματα. Όσο προχωράει η επιστήμη με τα εμβόλια, τόσο ο ιός θα γίνεται πιο πολύπλοκος, πιο επιθετικός, πιο επικίνδυνος. Πριν από ένα χρόνο, όταν λέγαμε ότι ο ιός «είναι πιθανόν να ξέφυγε από εργαστήριο βιολογικών ερευνών στην Γιουχάν της Κίνας», απλώς συνυπογράφαμε θεωρίες συνωμοσίας. Τώρα αποστολή του παγκόσμιου οργανισμού υγείας (ΠΟΥ) βρίσκεται στη Γιουχάν, την ερευνά αυτήν τη «θεωρία» χωρίς καθόλου να την αποκλείει – και επίσημα. Υπάρχει στη Γιουχάν τέτοιο εργαστήριο, ένα από τα μεγαλύτερα στον κόσμο.Δεν το λέμε «εργαστήριο βιολογικού πολέμου», αυτό θα ήταν αγρίως politically incorrect. Είναι ένα τεράστιο «Ινστιτούτο Ιολογικών Ερευνών». Έτσι γράφει στην Πύλη του.

Κανείς μας δεν έχει όρεξη να ενοχοποιήσει κανέναν και πάντως όχι μια ολόκληρη χώρα, τεράστια σε μέγεθος, πληθυσμό και οικονομική δύναμη. Όμως, όπως παραδέχονται όλοι (και η Κίνα), ο κορωνοϊός πρωτοεμφανίστηκε σε μια αγορά της πόλης Γιουχάν όπου πωλούνταν, λέει, άγρια ζώα (και νυχτερίδες;). Εκεί είναι και το Ινστιτούτο. «Ινστιτούτο Ιολογίας», όπως είπαμε. «Είναι αδύνατο αυτός ο ιός να προήλθε από εμάς», λέει ο Γιουάν Ζιμίνγκ διευθυντής του «ύποπτου» Ινστιτούτου. Όμως η παρουσία του πολύ κοντά στο κέντρο της Γιουχάν, από όπου πιστεύεται ότι ξεκίνησε η επιδημία, τροφοδοτεί εύλογες εικασίες για πιθανή διαρροή – μήνες τώρα. Γι’ αυτό και ξεκίνησε η αποστολή του ΠΟΥ (επιτέλους) και πήγε εκεί, στο «σημείο μηδέν», μήπως και βγάλει κάποια συμπεράσματα. Η αποστολή έμεινε 15 μέρες σε αυστηρή καραντίνα και ήδη, λίγες μέρες τώρα, προχωρά στις έρευνές της. Ένα πρώτο συμπέρασμα, όχι επιβεβαιωμένο, ήδη διέρρευσε στον διεθνή Τύπο και λέει πως «δεν αποκλείεται ο ιός να ξέφυγε από το Ινστιτούτο κατά λάθος».

Δεν θα βγάλουμε άκρη, ούτε και είναι αυτός ο σκοπός μας. Από κάπου θα ξεκίνησε το κακό που ταλαιπωρεί ολόκληρο τον πλανήτη. Ίσως να μην έχει και σημασία από πού. Ίσως όμως και να έχει. Θα φανεί. Για την ώρα αυτό που μας ενδιαφέρει είναι αυτό που λέει ο Τσιόδρας: «Θα επικρατήσουν παντού οι μεταλλάξεις». Που σημαίνει πως θα πρέπει να πάρουμε περισσότερα μέτρα, να φορέσουμε διπλές μάσκες, να κυκλοφορούμε ακόμα λιγότερο, να τηρούμε μεγαλύτερες αποστάσεις – και ας μη συνεχίσω διότι αγριεύομαι, και αγριεύω πολύ.

Ξέρετε τι είναι αυτό που με θυμώνει περισσότερο από οτιδήποτε σε αυτήν την υπόθεση; Ότι είναι ζήτημα αναπνοής. Ότι η αρρώστια μεταδίδεται επειδή αναπνέουμε. Ότι μπορεί να κάνουμε κακό στον διπλανό μας, στον άνθρωπό μας, στον άγνωστο συνάνθρωπο, στον αδερφό μας, στον έρωτά μας, στη μάνα μας, στο παιδί μας, επειδή εισπνεύσαμε και μετά εκπνεύσαμε κοντά στο πρόσωπό του – «κοντά» εννοώντας σε ένα μέτρο απόσταση. Η βασική μας λειτουργία, η αναπνοή μας, αυτή που μας κρατάει ζωντανούς και που, χωρίς αυτήν, θα πεθαίναμε από ασφυξία σε ελάχιστα λεπτά, γίνεται «όπλο», γίνεται «απειλή για τον διπλανό μας». Η ανάσα μας. Είναι τρελό. Και, συγχρόνως, διαβολικό, αγριευτικό, τρομακτικό, εφιαλτικό. Να συναντάς στον δρόμο (για το σούπερ μάρκετ ή το φαρμακείο) ένα αγαπημένο σου πρόσωπο που θες να το αγκαλιάσεις, να το φιλήσεις, να προχωρήσετε μαζί κουβεντιάζοντας, γελώντας δυνατά – και να διορθώνεις τη μάσκα σου να εφαρμόζει καλύτερα για να το προφυλάξεις. Φρίκη, φρίκη, φρίκη.

Κάποιοι πιστεύουν πως τη σκέφτηκε και την κατασκεύασε ο άνθρωπος αυτήν τη φρίκη, την αδιανόητη: Να μην μπορείς να αναπνεύσεις δίπλα σε αυτούς που αγαπάς, να μην μπορείς να τους φιλήσεις, να τους πεις κάτι στο αυτί. Να ζεις «σε απόσταση». Άλλοι πιστεύουν πως η ίδια η φύση, ή ο Θεός, ή το οικοσύστημα, η αρμονία του σύμπαντος ή το χάος (όπως προτιμάει να το λέει ο καθένας το αόρατο και το μυστήριο) θέλησε να μας βάλει σε αυτή την πολύ σκληρή δοκιμασία. Γιατί είναι πολύ σκληρή αυτή η δοκιμασία. Δοκιμάζει τα όριά μας και τις αντοχές μας στον απόλυτο βαθμό. Και ο Σωτήρης Τσιόδρας, που δεν μιλάει πια συχνά, μας λέει, Φεβρουάριο του 21, πως «θα επικρατήσουν παντού οι μεταλλάξεις».

Και τι είναι αυτές οι μεταλλάξεις; Είναι, ας μην κρυβόμαστε, συνεχείς αναβαθμίσεις του θανατηφόρου αυτού όπλου που χρησιμοποιεί ο «εχθρός», όποιος και αν είναι αυτός, για να μας γονατίσει, να μας απελπίσει, να μας κρατάει βασανιστικά στο φάσμα του φόβου, του τρόμου, του παγκόσμιου εφιάλτη που οραματίζεται. Μια κοινωνία δισεκατομμυρίων παράλυτων ανθρώπων που φοβούνται την αφή, την αγκαλιά, την παρέα, τη γιορτή, το φιλί, την αγάπη, τον έρωτα, τη συνύπαρξη, το μοίρασμα. Που φοβούνται τον αέρα που αναπνέουν πολύ απλά.

Οφείλουμε ενωμένοι να συνειδητοποιήσουμε πως ζούμε τη μεγαλύτερη απειλή στην ιστορία της ανθρωπότητας: την ποινικοποίηση της ίδιας της ανάσας μας με την απειλή πως αν δεν «προσέξουμε» θα μας κοπεί αυτή η ανάσα γιατί θ’ αρρωστήσουν τα πνευμόνια μας και θα μας διασωληνώσουν και θα μας παρέχουν τεχνητά το οξυγόνο που από τη φύση μας δικαιούμαστε. Χρειάζεται πίστη (σε κάτι), αποφασιστικότητα, δυναμισμό και γενναιότητα μεγάλη για να βγούμε νικητές και από αυτήν την ιστορική δοκιμασία.

Ο Τσιόδρας είναι σαφής: «Θα επικρατήσουν παντού οι μεταλλάξεις».