4 ευτράπελες ιστοριούλες από το κλασικό ελληνικό σινεμά!

Είναι γνωστό ότι ο Αλέκος Σακελλάριος κατέγραφε περιστατικά και ατάκες που άκουγε, προκειμένου να τα χρησιμοποιήσει σε ταινίες ή θεατρικά του. Μερικά απ’ αυτά τα περιστατικά μπορεί να ήταν κάπως… σαν αυτά που ακολουθούν, και που συνέβησαν την χρυσή εποχή του ελληνικού σινεμά!

Προς… νερού του και έξαλλος ο Ορέστης Μακρής!

Το 1957, ο Φίνος γύριζε –σχεδόν ταυτόχρονα– δύο υπέροχα φιλμ: Το «Η θεία από το Σικάγο», με τους Ορέστη Μακρή - Γεωργία Βασιλειάδου, και το «Μια ζωή την έχουμε» με τους Δημήτρη Χορν - Υβόν Σανσόν (ναι, αυτή η γυναικάρα!). Το πρώτο σε σενάριο - σκηνοθεσία του Αλέκου Σακελλάριου και το δεύτερο, αντίστοιχα, του Γιώργου Τζαβέλλα.

Μέχρι το 1957, λοιπόν, τα στούντιο της Φίνος Φιλμ στους Αγίους Αναργύρους (χωράφια τότε η περιοχή) δεν είχαν τουαλέτες. Ο κάθε ηθοποιός βολευόταν όπως μπορούσε στα χωράφια. Όμως, για χάρη της Υβόν Σανσόν, ο Φίνος… έφτιαξε τουαλέτες! Ο Ορέστης Μακρής, σ’ ένα διάλειμμα των γυρισμάτων, επήγε ο άνθρωπος να κάνει την ανάγκη του εκεί όπου μέχρι τότε ήξερε: στα χωράφια. Δεν είχε πληροφορηθεί για την… ανέγερση των αποχωρητηρίων, βλέπετε. Στον δρόμο, κάποιος του σφύριξε ότι ο Φίνος είχε φτιάξει τουαλέτες για χάρη της όμορφης Υβόν! Τότε, έξαλλος ο ηθοποιός, είπε (μεταξύ άλλων): «Μα, επιτέλους, βρε αδερφέ, έπρεπε να έρθει αυτή η… ακατονόμαστη για να κατουρήσουμε κι εμείς σαν άνθρωποι;» Πώς μπορεί κανείς να τον αδικήσει;

Το ξύλο της Σοφίας στην Σπεράντζα!

Δεν υπάρχει θέαμα σαν το ξυλοκόπημα μεταξύ γυναικών! Στην περίπτωσή μας, μιλάμε για της ζήλιας τα καμώματα! Η «τραγουδίστρια της νίκης» Σοφία Βέμπο είχε στον θίασό της την –νεαρή τότε– Σπεράντζα Βρανά. Είχε όμως και μεγάλο έρωτα για τον σύντροφό της, τον συνθέτη Μίμη Τραϊφόρο.

Ο Τραϊφόρος, που λέτε, είχε την φήμη του «άτακτου αγοριού», όταν επρόκειτο για ερωτικές σχέσεις. Τώρα, κατά πόσο και σε ποιον βαθμό η φήμη αυτή συναντούσε την αλήθεια, ουδείς εγνώριζε. Η Βέμπο, ωστόσο, την πίστεψε και την έθρεψε με την ζήλια της σε τέτοιον βαθμό, ώστε να βάζει «ντετέκτιβ» από τον θίασο να παρακολουθούν τον Μίμη και άλλα όμορφα και αγαθά!

Αποκορύφωμα των ευγενών της δραστηριοτήτων υπήρξε το ξύλο που φιλοδώρησε την Σπεράντζα Βρανά! Η νεαρή ηθοποιός είχε μπόλικες κατακτήσεις εντός του θιάσου – επόμενο ήταν. Μία από αυτές ήταν κι ένας μηχανικός του θεάτρου, στον έρωτα του οποίου, όμως, η Σπεράντζα δεν ενέδιδε. «Α», σκέφτηκε η Σοφία, «για να μην ενδίδει, κάτι τρέχει με τον Μίμη!». Έσπασε κι ο διάβολος το πόδι του και πέτυχε μία μέρα την Σπεράντζα στο καμαρίνι του Μίμη, ε, δεν ήθελε και πολύ, άρχισε να την στολίζει με «γαλλικά», της είπε να μην ξαναπλησιάσει τον Τραϊφόρο, η Σπεράντζα αντιμίλησε και το φυτίλι άναψε! Όλα αυτά, να σημειώσω, γίνονται σε περιοδεία στην Πόλη.

Μερικές ημέρες αργότερα, η φλόγα του φυτιλιού έφτασε στο… μπαρούτι: Η Βέμπο πέτυχε την Βρανά στο πίσω μέρος της σκηνής, της είπε ότι δεν είχε καμία δουλειά εκεί, η Σπεράντζα πάλι αντιμίλησε, και άρχισαν τα όργανα! Όπως γράφει η ίδια η Βρανά, η Βέμπο τής είπε: «Έλα ’δώ, Βρανά! Δεν μου λες, πού νομίζεις ότι βρίσκεσαι, σε μπουλούκι και κάνεις ό,τι θες;»
«Όχι σε μπουλούκι, κυρία Βέμπο, με πήρατε από το “Ακροπόλ”, νομίζω».
Ε, αυτό ήταν! Μαινόμενος ταύρος η Σοφία, την βούτηξε από το μαλλί και την άρχισε στα χαστουκομπουνίδια! Η Σπεράντζα μάτωσε, έτρεξε ο Νίκος Σταυρίδης και κατάφερε να την αρπάξει από τα χέρια της Σοφίας και να την σώσει!

Μετ’ ου πολύ, ο θίασος βρέθηκε στην Κύπρο, η Σπεράντζα δέχτηκε πρόταση εκεί και την κοπάνησε! Όχι που θα καθόταν!

Πάντως, για την ιστορία, η Σπεράντζα συγχώρησε την Βέμπο – η τελευταία, μετανιωμένη, είπε ότι «η Βρανά είναι το καλύτερο κορίτσι του θιάσου». Και έκτοτε παρέμειναν φίλες! Γυναίκες…

Ένας Λάμπρος μετράει τα… «Σκαθάρια»!

Για τον Λάμπρο Κωνσταντάρα ο λόγος, που είχε την ακατανίκητη μανία να μετράει τα διάσημα αυτοκίνητα της VW! «Τα αυτοκίνητα που βλέπεις πιο συχνά είναι οι μέρες που έχεις μπροστά σου για να ζήσεις», έλεγε. Έκανε προσθέσεις, αφαιρέσεις, υπολογισμούς, καθώς το πρόσημο από μέρα σε μέρα έπρεπε να βγαίνει θετικό και υπήρχε ένας συγκεκριμένος αριθμός που έπρεπε να φτάσει! Αν κάποιος τολμούσε να τον διακόψει, με οποιονδήποτε τρόπο, την ώρα που μετρούσε, ήταν πιθανό να εισέπραττε και τίποτα φάπες! Κι είχε ένα χέρι…

Το δαχτυλίδι της Άννας!

Ιστορία που ξέρω και από πρώτο χέρι, καθώς μου την έχει διηγηθεί η ίδια η Άννα Φόνσου:

Παίζει με τον Γιάννη Γκιωνάκη στο θέατρο, τη χρυσή εποχή. Εκείνος κάνει μία χειρονομία από… αυτές, μωρέ… τις άσεμνες! Του γυρίζει λοιπόν η Άννα μία ανάποδη στο μάγουλο τόσο δυνατή, που το δαχτυλίδι της «καρφώθηκε» στο μάτι του! Κατόπιν, γύρισε προς το κοινό και δήλωσε: «Κυρίες και κύριοι, αυτό που έκανε ο κύριος Γκιωνάκης δεν υπάρχει στο κείμενο, κι εγώ δεν το ανέχομαι!» Αίματα, κακό, νοσοκομεία… τελικά έγινε καλά. Καμία κακία από την πλευρά της Άννας, ήταν πολύ φίλοι άλλωστε. Πάντως, θαρρώ πως θα ξανασκέφτηκε διπλά και τρίδιπλα ο Γιάννης προτού κάνει και άλλη τέτοια… πικάντικη χειρονομία!

Ιστορίες όμορφες, της νιότης μας σπαράγματα!