1821-2021: ΤΟ ΑΘΡΟΙΣΜΑ ΤΩΝ ΕΘΝΙΚΩΝ ΕΜΠΕΙΡΙΩΝ ΚΑΙ ΑΓΩΝΩΝ

Οι πολυαναμενόμενες γιορτές, τελετές, εκδηλώσεις για τα 200 χρόνια το νέον έτος 2021 είναι υπό «αίρεση και προθεσμία», αφού για άλλη μια φορά η χώρα βρίσκεται στο μάτι του κυκλώνα των εξελίξεων: πανδημία sarscov2 (covid-19), καραντίνα, οικονομική ύφεση, ένταση πάλι με την Τουρκία, λαός σε διχόνοια για τα κομματικά κ.ά. Δηλαδή, σύγχρονες μεν, αλλά παρόμοιες καταστάσεις με του παρελθόντος που εμπόδισαν τους δέοντες εορτασμούς της εθνικής παλιγγενεσίας το 1921. Στις 25 Μαρτίου 1921, ενώ κάποιος θα περίμενε να εορταστούν τα 100 χρόνια από την έναρξη της επανάστασης, δεν κατέστη δυνατόν. Η χώρα βρισκόταν σε πόλεμο με την υπό κατάρρευση Οθωμανική αυτοκρατορία (Τουρκία έχουμε από τις 29.10.1923 και μετά), ενώ στο εσωτερικό οι εκλογές του Νοεμβρίου του 1920 είχαν ανατρέψει τον Βενιζέλο. Την 25η-26η Μαρτίου 1921, ανέλαβε την Πρωθυπουργία ο Πατρινός και τραγικής μοίρας, για τον ίδιο και τον τόπο, Δημήτριος Γούναρης. Στο μέτωπο της Μικράς Ασίας, το στράτευμα ήταν διηρημένο σε Βενιζελικούς και Βασιλικούς –συνέπεια του Εθνικού Διχασμού–, ενώ λίγες ημέρες πριν από την 25η Μαρτίου 1921 η Ελληνική Στρατιά, παρά την προσωρινή κατάληψη του Αφιόν Καραχισάρ και την προέλαση στο Εσκί Σεχίρ, υπέστη τεράστιες απώλειες (η 3η Μεραρχία) που υποχρεώθηκε σε πολύμηνη ανασύνταξη, συνειδητοποιώντας πως δεν είχαν να κάνουν με ομάδες ατάκτων Τσετών (συμμοριτών), αλλά με έναν οργανωμένο και καλά οπλισμένο Τουρκικό πλέον στρατό, που έπαιρνε βοήθεια από τους Γερμανούς, και υπογείως από τους «συμμάχους» της Ελλάδας, που αναγνώρισαν αρχικά de facto και αργότερα και de jure το καθεστώς Προεδρίας του Μουσταφά Κεμάλ της νέας Τουρκίας την 29η Οκτωβρίου 1923. Λόγω των παραπάνω, τα εκατό χρόνια από την Επανάσταση του 1821 παραδόξως γιορτάστηκαν το 1930, δηλαδή στα 109 χρόνια, από την κυβέρνηση του Βενιζέλου. Υπάρχουν και κινηματογραφικά πλάνα στο αρχείο της ΕΡΤ.

Για το 2021, έγιναν πολλές τηλεοπτικές παραγωγές (είχα την τύχη να συμμετέχω σε πολλές από αυτές και ως αναλυτής και ως συνθέτης μουσικών θεμάτων) που θα τις δούμε μέσα στο έτος σε ιδιωτικά και συνδρομητικά κανάλια, όπως και στην ΕΡΤ, ενώ γίνονται πολλά συνέδρια μέσω διαδικτύου skype, zoom, ομιλίες, μέχρι και διαδικτυακές συναυλίες. Μεγάλη συγγραφή άρθρων και βιβλίων (ομοίως έχω συγγράψει σχετικά), ευελπιστούμε δε να γίνουν και όλες οι προγραμματισμένες εκδηλώσεις των φορέων μέσα στο 2021, ειδάλλως θα εορτάσουμε τα 200 χρόνια είτε το 2027 (επέτειος ναυμαχίας Ναβαρίνο), είτε το 2030 (επέτειος πρωτοκόλλου του Λονδίνου,1830, αναγνώρισης ανεξαρτησίας της Ελλάδας, αλλά και εν ζωή κατάργηση του Καποδίστρια από τις εγγυήτριες μεγάλες δυνάμεις με εγκαθίδρυση ελέω Θεού μοναρχίας. Πίσω από αυτή την κίνηση αναζητήστε τον ηθικό αυτουργό της δολοφονίας του το 1831).

Παράλληλα όμως έχουμε και τις καθημερινές προκλήσεις της Γείτονος, που εκφράζονται και με δηλώσεις σαν αυτή του Υπ.Εξ., https://twitter.com/Mevlüt Çavuşoğlu: «Dear Niko, here’s some friendly advice for the new year - stop asking for help from others and injuring the Greek people’s dignity. May 2021 be the year when we settle our differences equitably by talking directly, sincerely, and earnestly». 

Φυσικά, όταν η Τουρκία μιλάει έτσι, πρώτον, μας έχει ζυγίσει και μας βρίσκει (στα μάτια της) ελλιποβαρείς, δεύτερον, θέλει να απολέσουμε την αυτοπεποίθησή μας, τρίτον, θέλει να μας παρασύρει σε δικό της πεδίο «μάχης», τέταρτον, ξέρει πως έχουμε κοινούς συμμάχους και πως μέχρι σήμερα δεν της έχουν επιβάλει καμία ουσιαστική κύρωση, πέμπτον, ξέρει τα «άπλυτα» και τις ανάγκες των συμμάχων αυτών, οπότε τους διαχειρίζεται α-λά καρτ προς όφελός της.

Η Ελλάδα πρέπει να σταθεί μόνη στα πόδια της, να μην παρασυρθεί στα όσα την προκαλεί η Τουρκία, να απαλλαγεί από το Σύνδρομο του Ναβαρίνο περιμένοντας βοήθεια/σωτηρία τρίτων, να προσφέρει συμμαχίες αντί να ζητάει συμμαχίες και να φτιάξει δική της ατζέντα που θα «κυνηγάει» η Τουρκία και όχι η χώρα μας να «κυνηγάει» ν’ αντικρούσει την ατζέντα της Γείτονος. Τα λέω πολλά χρόνια και τα γράφω ομοίως. Τα τελευταία τρία χρόνια μάλιστα και στα ΜΜΕ. 

Επαληθεύομαι μεν, αλλά δεν μου αρκεί. Επιθυμώ να δω τη χώρα μου όπως της αξίζει. Αλλά γι’ αυτό πρωτίστως φέρει ευθύνη ο καθένας μας, αν θέλει να λέγεται Πολίτης, ειδάλλως μπορεί να παραμείνει υπήκοος (υπό+ακούω). Το ίδιο και οι Πολιτικοί μας (όλοι), αν θέλουν να λέγονται ηγέτες και όχι διαχειριστές.

Σε κάθε περίπτωση, εάν οι Έλληνες και το κράτος μας δεν ξεπεράσουμε τις διαχρονικές παθογένειες της διχόνοιας δολερής και δεν αποκτήσουμε αυτοπεποίθηση ανασυγκρότησης σε όλες τις βαθμίδες, ζώντας μόνο από τη συνδρομή των ξένων, ελεύθεροι δεν θα είμαστε ποτέ , κατά τον Αριστοτέλειο ορισμό της ελευθερίας, και οι τελετές μνήμης πέραν από ατυχείς θα είναι και πικρές.